کونگ فو، جهانی شدن و سخنی با مسئولان

قصه فدراسیون «کونگ فو» و ادعاهایش دیگر سالهاست که تکراری شده، اما درست زمانی که می خواهی امیدوار شوی شاید مسئولین جدید ورزش کشور بالاخره متوجه داستان شوند و فکری به حالش بکنند، می بینی اوضاع بدتر شده که بهتر نشده است. در چند روز گذشته شبکه رادیو ورزش در سه نوبت برنامه ای را به نقد و بررسی این فدراسیون و راهکارهای جهانی شدن آن اختصاص داده بود. دوستان عزیز در این برنامه علاوه بر مطرح کردن این ادعا که اصلا «کونگ فو» یک اسم ایرانی است نه چینی و در چین رشته ای با عنوان «کونگ فو» وجود ندارد! هر آنچه دلشان خواست متلک بار رشته های دیگر رزمی – به قول خودشان وارداتی – کردند، بار دیگر ندای جهانی شدن رزم ایرانی سر دادند و با کمال تاسف مسئولین وزارت ورزش و دبیر کل کمیته ملی المپیک هم نه تنها به دفاع تمام قد از آنان پرداختند که از رسانه ها هم گله کردند که چرا از این دوستان حمایت نمی کنند!

شاید بد نباشد نظر  بزرگواران در وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را به چند نکته جلب کنیم:

۱- توصیه شما به اینکه در تصمیمات خود نظرات کارشناسی را لحاظ کنید احتمالا بی فایده است. آن کسانی را که شما به عنوان کارشناس می شناسید نتیجه کارشان را در این حوزه قبلا دیده ایم؛ خروجی اش شده «فدراسیون کونگ فو و هنرهای رزمی» که جسارتا حتی اسمش هم از لحاظ دستوری غلط است. گویی دوستان متوجه نبوده اند که «هنرهای رزمی» یک مجموعه است و «کونگ فو» هم جزئی از آن! چنین اسم گذاری مثل این است که بگوییم «وزارت ورزش و فوتبال»! اما حداقل می توانیم توقع داشته باشیم که چشم بسته به ادعاهای فدراسیونی که قبلا امتحانش را پس داده اعتماد نکنید.

۲- آنچه به اسم «رزم ملی ایرانیان» به شما ارائه شده و شما هم قرار است به دنیا ارائه اش کنید، «رزم ملی ایرانیان» نیست بلکه نهایتا یک سبک ایرانی است متشکل از تکنیکهای مرسوم هنرهای رزمی رایج دنیا بعضا با کمی تغییر که با اسم ها و عناوین ایرانی بزک شده است. این سبک هیچ ربطی به تاریخ گذشته ایران ندارد، تاریخ آن مشخص و موجود و حتی بنیانگذارش هم ادعاهایی را که امروز مطرح می شود نداشته است.

۳- اگر شنیدن اینکه می خواهیم رزم ایرانی را جهانی کنیم برای شما یک خبر هیجان انگیز است، بدانید که برای جامعه رزمی این حرفها و ادعاها خاطره است. شما هم اگر زحمت بکشید آرشیو رسانه های رزمی و چه بسا آرشیو پایگاه های خبری خودتان را در مقطع سالهای ۸۸ و ۸۹ مرورو کنید، خواهید دید این داستانی که امروز دوباره شروع شده، سالها قبل هم به اسم دیگری امتحانش را پس داده است. نخست به اسم «کونگ فو» و تشکیلات جهانی «ووکا»، بعد به اسم «توآ» و تشکیلات جهانی «ووتا»، حالا به اسم «توآی» و فردایش را هم خدا می داند! شما که نمی خواهید بگویید هزینه هر بار تشکیل یک سازمان جهانی و برگزاری مجمع و برو و بیایش با شکستن قلک های زمان کودکی این دوستان جور شده است؟

۴- گسترش یک رشته چه در سطح ملی و چه در سطح جهانی، قبل از هرچیز به پتانسیل خود آن رشته بستگی دارد و نه لزوما حمایت های دولتی. همانطور که این سبک نیز در سالهای پس از انقلاب حتی با وجود ممنوعیت گسترش پیدا کرد. رشته هایی مثل «موی تای» یا «پنچاک سیلات» که شما در همین گفتگوی اخیر مثال زده اید، با حمایتهای دولتها جهانی نشدند، این هنرهای رزمی صدها سال قدمت دارند و سالهاست که در دنیا شناخته شده اند. حمایت دولتها صرفا در راستای ورود تشکیلات ورزشی آنها به مجامع معتبر ورزشی بوده است. شما  ظاهرا فکر می کنید جهانی شدن یک امر دستوری و اداری است! یک رشته اگر پتانسیلش را داشته باشد خودش راهش را پیدا می کند و جهانی می شود. مثال هم برایش زیاد داریم؛ مثل سبک «کیوکوشین» که امروز آنقدر شناخته شده است که گاهی برخی فراموش می کنند سبکی از سبکهای کاراته است و آن را یک رشته مستقل تصور می کنند. و یا «جوجیتسو برزیلی» که در دهه های اخیر مرزها را درنوردیده و دیگر  یک رشته جهانی است. راهی که شما می روید اگر هم منجر به ورود «توآ» یا «توآی» یا هر اسم احتمالی دیگری به مجامع جهانی شود، یک جهانی شدن مصنوعی است که با دوپینگ و پارتی بازی شما رخ داده است. مثل دروغی که وقتی گفتی برای رو نشدنش مجبوری دروغ های بعدی را بگویی، برای حفظ چنین جهانی شدنی هم هی باید اسم عوض کنی، تاریخ سازی کنی، هی نامه بزنی به این و آن و…

۵- در حاشیه اظهارات مسئولین فدراسیون کونگ فو در برنامه «دور یک میز» رادیو ورزش که در چند روز گذشته پخش شد و حمایت تمام قد مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک از این فدراسیون، خطاب به این بزرگواران باید گفت:

وظیفه شما فقط حمایت از فدراسیونهای زیرمجموعه تان نیست، حمایت از حق و حقوق ورزشکاران و مخاطبان این فدراسیونها هم هست. من نوعی اگر امروز بخواهم یک شرکت یا موسسه ای راه بیندازم، اجازه استفاده از برخی اسامی و عناوین را برای نام گذاری شرکتم نخوام داشت. مثلا نمی توانم اسم شرکت خودم را بگذارم «بانک ملی» یا «وزارت ورزش و جوانان»! چون این شباهت اسمی می تواند باعث فریب مخاطبان و چه بسا سوء استفاده احتمالی من شود. حالا شما چطور اجازه داده اید برای سالهای متمادی یک فدراسیون در زیرمجموعه شما با عنوان یکی از شناخته شده ترین، محبوب ترین و پر مخاطب ترین هنرهای رزمی دنیا نام گذاری شود؟! و بعد هم خیلی راحت بگویید حالا یک اسم که چیزی نیست! آیا شما مسئول تعداد کثیری از نوجوانان و جوانانی که به عشق «کونگ فو» جذب این فدراسیون شده و سالها بعد فهمیده اند آنچه فرا گرفته اند اصلا «کونگ فو» نبوده نیستید؟ حالا اگر این عزیزان اهل شلوغ کاری و تحصن و شکایت به دیوان عدالت اداری نیستند، شما خودتان هم نباید به روی خودتان بیاورید؟ باور نمی کنید کسی با یک اسم فریب بخورد یا به اشتباه بیفتد؟ کاری ندارد، اینبار در جمع میهمانی های خانوادگیتان بچه های کوچک فامیل را جمع کنید و ازشان در مورد «کونگ فو» سئوال کنید، ببینید تصور و تعریفشان از «کونگ فو» چیزی جز فیلمهای «بروس لی»، «جکی چان»، «پاندای کونگ فو کار» و استادان چشم بادامی شرقی است؟ حالا والدین این کودکان و نوجوانان اگر به شما اعتماد کنند و از روی اسامی فدراسیون های شما بخواهند فرزندانشان را در یک کلاس «کونگ فو» ثبت نام کنند، سر از کجا درمیاورند؟!

اصلا همان هایی که از اول با آگاهی از ایرانی بودن این رشته و البته با باور ادعاهای مطرح شده از جانب مسئولین، به جای رشته های به قول شما وارداتی، جذب «کونگ فو»ی شما شده اند و امروز می بینند نهایتا باید بروند در تورنمنت های دست چندم همان سبک های وارداتی «کیک بوکسینگ» و «ساندا» شرکت کنند، حق دارند بپرسند که اگر عاقبتشان قرار بود این باشد، بهتر نبود از همان اول می رفتند دنبال همین رشته ها تا امروز به جای این تورنمنت های غیر رسمی در میادین معتبر جهانی به عنوان عضوی از تیم ملی «ووشو» یا «کیک بوکسینگ» کشورشان بدرخشند؟ احیانا شما احساس مسئولیتی در این موارد نمی کنید؟ چه کسی بهای هدر رفتن جوانی این ها را بخاطر بلندپروازی های این آقایان و سکوت شما خواهد داد؟

مازیار عبداللهی نیا / رزم نیوز / دی ۹۵

یک دیدگاه بر “کونگ فو، جهانی شدن و سخنی با مسئولان
  1. بیژن گفت:

    ممنون. شیادی ای به نام کونگفو توا باید خیلی وقت پیش بساطش جمع میشد. اما چه کنیم که تو این مملکت دروغ فعلا بهتر کار میکنه.

پاسخ دادن به رضا کیانی موحد لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

*

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.