بایگانی دسته: مقاله

مجمع انتخاباتی فدراسیون ورزشهای رزمی پس از کش و قوس های فراوان بالاخره ماه پیش برگزار و محمود رشیدی به عنوان ریاست جدید این فدراسیون انتخاب شد. اگرچه اینکه چه کسی، با چه شناختی از رشته های رزمی و با چه برنامه هایی در راس یک فدراسیون قرار بگیرد بدون تردید در نحوه عملکرد آن فدراسیون موثر است، اما به نظر می رسد مشکلات رشته های رزمی کشور با عوض شدن مدیران و مسئولان فدراسیون ها حل نخواهد شد، چراکه بعضا نفس وجودی برخی از فدراسیونهای ما به شکلی است که خود به خود ایجاد اشکال می کند.

بیشتر بخوانید ←

چند سال پیش بود که آقای نوحی ریاست فدراسیون ورزش های رزمی، استارت برگزاری یک فستیوال بین المللی هنرهای رزمی را در کشور زدند. اگر اشتباه نکنم کنفرانس خبری دور دوم این فستیوال بود که ایشان در باره چرایی این امر به درستی گفتند: “چرا در حالیکه کشورهای مختلف مثل فرانسه گیم ها و فستیوال های شناخته شده ی خودشان را مثل جشنواره «برسی» دارند، ما نباید یک گیم یا فستیوال شناخته شده در سطح جهان داشته باشیم؟” هم حرف درستی بود و هم ایده خوبی. اما متاسفانه روند کار به شکلی پیش رفت که با این هدف چندان همخوانی نداشت.

بیشتر بخوانید ←

عکس از هاملت سهاکیان

هنوز هم خیلی از خانواده های ایرانی رشته های رزمی را رشته هایی خشن می دانند و چندان تمایلی به فعالیت فرزندانشان در این رشته ها ندارند، خصوصا وقتی صحبت از بچه های کم سن و سال باشد. اما از طرفی، درخشش تعدادی از رزمی کاران کشورمان در المپیک و میادین بین المللی، و یا احساس نیاز به فراگیری دفاع شخصی بسیاری از والدین را وسوسه کرده است تا فرزندانشان را از سنین پایین به کلاس های هنرهای رزمی بفرستند. مشاهده بچه های پنج- شش ساله که لباس رزمی به تن، دست در دست والدین شان در اطراف باشگاه های رزمی دیده می شوند گواهی بر این مدعی است. اما آیا همینقدر که خانواده ای به فرستادن فرزند کوچکش به کلاس رزمی متقاعد شد کافی است؟ متاسفانه به نظر می رسد که اکثر این والدین از مسائل حاشیه ای و مسئولیت هایی که در قبال فرزند رزمی کارشان دارند بی اطلاع هستند. اگر شما هم از خانواده هایی هستید که فرزندتان را در یک کلاس رزمی ثبت نام کرده و یا خیال دارید این کار را بکنید، بد نیست این سه توصیه مهم را هم به عنوان تبریک رزمی کار شدن فرزندتان از ما داشته باشید:

بیشتر بخوانید ←

پس می خواهید قهرمان جهان شوید؟ آنهم یک قهرمان حرفه ای؟ خُب به سلامتی، به امید خدا خواستیم عکستان را چاپ کنیم با چه عنوانی معرفی تان کنیم؟ قهرمان مسابقات جایزه بزرگ K-1 ؟ خُب حالا برنامه تان چیست؟ از کجا می خواهید شروع کنید؟ باید حتما در سبک خاصی تمرین کرده و درجه خاصی داشته باشید؟ اصلا برای موفقیت در این راه به چه فاکتورهایی نیاز دارید؟ در کشورهایی که سالهاست رشته های رزمی به شکل حرفه ای تمرین و مسابقات حرفه ای در آنها برگزار می شود، شاید کار کمی ساده تر باشد. شما خودتان را در مسابقات آماتور نشان می دهید، مقامی کسب می کنید و بعد پروموترها و برگزار کنندگان مسابقات حرفه ای اگر تشخیص بدهند که شما به درد مسابقات حرفه ای می خورید،ترتیب باقی کارها را می دهند؛ برنامه تمرینی،رمربی بدن ساز و…

اما در کشور ما در حال حاضر، عموما چنین روندی در کار نیست. مضافا که عده ای سود جو با رواج باورهای غلط عملا کار را برای بسیاری از رزمی کاران مشکل تر می کنند. چاره ای نیست، باید یک تکانی به خودتان بدهید و یک تنه وارد میدان شوید، البته ما هم تنهایتان نمی گذاریم. فقط بی معرفت نباشید و یادتان باشد فردا که قهرمان جهان شدید، برای قرار یک مصاحبه مجبور نباشیم شانصد بار بهتان تلفن بزنیم!

بیشتر بخوانید ←

شستن یا نشستن؟ مسئله اینست!

زمانی که دکتر «جیگورو کانو» بنیاگذار جودو، سیستم درجه بندی و به قولی استفاده از کمربندهای رنگی را در هنرهای رزمی پایه گذاری کرد، شاید هرگز تصورش را هم نمی کرد که همین «کمربند» روزی برای عده ای به آب و نان و همه ی بود و نبود هنرهای رزمی تبدیل شود.

می گویند «کانو» دو شاگرد به نام های «تومیتا سونجیرو» و «ساگو شیرو» داشت و برای آنکه تمایز فنی این دو مشخص گردد، برای نخستین بار از کمربند سیاه استفاده کرد. در مورد اینکه چرا از دو رنگ سفید و سیاه استفاده شد(البته بعدها تعدادی از مدارس رزمی کمربند قهوه ای را هم به این سیستم اضافه کردند)، فرضیه های گوناگونی وجود دارد. چندی پیش داستانی در این مورد می خواندم که البته نمی دانم تا چه حد صحت دارد، اما از جهاتی که بعدا خواهم گفت بسیار جالب بود. طبق این داستان قدیمی، هنرجویان رزمی در آغاز همگی از کمربند سفید استفاده می کردند، اما چون در آن دوران معمولا کف سالن های تمرین کثیف بود و درضمن گاهی اوقات تمرینات بیرون از سالن و در فضاهای باز مثل جنگل و بیابان انجام می شد، با گذشت زمان کمربند کثیف و رنگ آن تیره رنگتر و تقریبا به رنگ قهوه ای درمیامد. به مرور زمان همین موضوع به نوعی سابقه تمرین یک هنرجو را مشخص می کرد. یعنی هرچه کمربند کثیفتر یا به عبارتی تیره رنگتر شده بود، نشان از سابقه بیشتر تمرین صاحبش می داد. همین امر باعث شده بود تا هنرجویان از شُستن کمربندهایشان اجتناب کنند، چون اگر کمربندشان را می شستند و کمربند به رنگ اولیه اش درمیامد، دیگران به آنان به عنوان یک رزمی کار تازه کار و مبتدی نگاه می کردند!

بیشتر بخوانید ←

یکی از موضوعات مهمی که همیشه قبل از انتخاب یک رشته رزمی توصیه می شود به آن توجه کنید، این است که ببینید هدفتان از روی آوردن به رشته های رزمی چیست؛ قهرمانی و یا دفاع شخصی؟ شاید این سئوال برایتان پیش بیاید که چه لزومی به اینکار هست؟ مگر اصلا این دو هدف در تضاد با هم هستند؟ مگر نه اینکه رشته های رزمی می توانند هردوی این اهداف را محقق کنند؟ در جواب باید گفت؛ ممکن است این حرف در مورد بیشتر رشته های رزمی درست باشد،اما این روزها همه می خواهند در یک مدت زمان مشخص و کوتاه به اهدافی که دارند برسند. اینجاست که مشخص کردن هدف بسته به اینکه اولویت شما از تمرین چیست، شمارا در انتخاب رشته ای که اهدافتان را زودتر محقق می کند یاری می کند. مثلا کسی که به رشته جودو روی میاورد، هم می تواند هدفش قهرمانی باشد و هم دفاع شخصی. همینطور کسی هم که به تمرین کاراته می پردازد، می تواند هردوی این اهداف را مدنظر داشته باشد. هردوی این افراد پس از مثلا ۵ سال تمرین مداوم، هم می توانند به یک قهرمان تبدیل شده باشند و هم در صورت لزم می توانند از مهارت هایشان برای دفاع از خود استفاده کنند. اما حالا اگر یک محدودیت زمانی را درنظر بگیریم چطور؟ درواقع بحث اصلی زمانی است که شما در یک مدت زمان کوتاه می خواهید به یک هدف مشخص برسید.

بیشتر بخوانید ←

همه روزه صدها نفر علاقه مند به عنوان هنرجو در کلاس های رزمی ثبت نام می کنند. اما تنها عده معدودی از آنها این مسیر را تا رسیدن به درجات بالا ادامه می دهند. این موضوع دلایل گوناگون و متنوعی دارد. شاید یکی از دلایل اصلی آن، عدم تطابق پیش فرض ها و تصورات این هنرجویان با حقیقتی است که با آن روبرو می شوند. گاهی اوقات نیز انتخاب اشتباه یک سبک یا یک کلاس رزمی و پیامد های حاصل از آن می تواند دلیل این امر باشد. از اینرو مجموعه مواردی که شما باید قبل از ثبت نام در کلاس های رزمی در نظر بگیرید، از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر آماده اید با هم پنج مورد اساسی در این زمینه را مرور می کنیم:

بیشتر بخوانید ←

تقریبا اکثر کسانی که برای نخستین روز پا در یک کلاس رزمی می گذارند، به روزی فکر می کنند که در آزمون کمربند سیاه خود شرکت کرده و به دریافت آن نایل می شوند. اما از آنجا که این امر مستلزم سالها تلاش و تمرین است ؛ خیلی از آنان هرگز آن روز رویایی را تجربه نمی کنند. در این شماره چند راه کار ساده را به شما معرفی می کنیم که امیدواریم با پیروی از آنها ، مسیر گاها سخت و طاقت فرسایی را که باید تا رسیدن به آن روز موعود پشت سر بگذارید، برایتان تبدیل به مسیری پرماجرا، مفید و خاطره انگیزگردد.

بیشتر بخوانید ←