این “F*#k” و کلیه مشتقاتش در خود زبان انگلیسی اینقدر استفاده نمی شه که در زبان فارسی! هر ایرانی غیرتمندی که می خواد درفضای مجازی حضور موثر داشته باشه و فرهنگ و غیرت ایرانی رو در عرصه های بین المللی به رخ بکشه، این عبارت رو که می شه برای خواهر، مادر و کل جد و آباد دیگران به کار برد از سنین کودکی یاد می گیره. خصوصا در عرصه ورزش که اصلا از اوجب واجباته! کافیه یک بخت برگشته ای از بد حادثه بشه رقیب ورزشکار ما(چه غلطها!)، اونوقت باید بهش نشون بدیم که با کی طرفه و همه کس و کارش رو مورد عنایت قرار بدیم.
بایگانی برچسب: s
برشی از یک مبارزه – قسمت (۶)
تو این کلیپ – حداقل تو این برشهایی که ازش می بینیم – انگار بیشتر از اینکه شاهد یک مبارزه باشیم، جوجو داره والری رو کتک می زنه! جدای این مبارزه خاص که حالا شرایط خودش رو داره و خیلی هم ربطی به بحث ما نداره، در کل رعایت حرمت حریف فقط یک بحث اخلاقی نیست و می تونه یک استراتژی هم محسوب بشه. سان تزو استراتژیست شهیر چینی در کتاب «هنر جنگ» می گه همیشه برای دشمنت یک راه فرار بذار. در دفاع شخصی هم همیشه توصیه می کنیم که امکان فرار برای طرف مهاجم بذارید. در جنگ اگر دشمن به مشکل بخوره و راه فرار داشته باشه احتمالا عقب نشینی می کنه، اما اگر راه فرار نداشته باشه تا آخرین نفس و با تمام قوا می جنگه. در موقعیت دفاع شخصی اگر مهاجم وقتی متوجه شد که طعمه خودش رو اشتباه انتخاب کرده راه فرار داشته باشه، احتمالا می زنه به چاک! اما اگر حس کنه تو مخمصه افتاده، برای نجات خودش دست به هر خشونتی می زنه.
یک اتفاق تاریخی دیگر در راه است؟
شاید شیوه مدیریت «دانا وایت» خصوصا در سالهای اخیر منتقدانی داشته باشه، اما یک چیز مشخصه و اون اینکه وایت در اونجایی که پای منافع تشکیلاتش – حداقل از دید خودش – درمیون باشه از شیوه «مرغ یک پا داره» پیروی نمی کنه و اگر لازم باشه مرغش ده تا پا هم در میاره! نمونه مشهورش راه اندازی بخش بانوان در UFC بود.
برشی از یک مبارزه – قسمت (۵)
یک تاکتیک خوب، تاکتیک لو نرفته است!
این ویدئو رو که یکی از دوستان لطف کردن و فرستادن خودش تا حدی گویای همه چیز هست. مبارزه بین «بن ایل داریوش» از فایترهای با اخلاق ایرانی تبار در مقابل EDSON BARBOZA است. همونطور که می بینید در اواخر راند اول داریوش یک «جب» نشون می ده و بلافاصله می ره برای زیرگیری. موفق نیست اما خطری هم براش پیش نمیاد. حدود دو دقیقه از راند دوم گذشته که دوباره از همین تاکتیک استفاده می کنه؛ جب و بعد زیرگیری! اینبار هم نتیجه ای نمی گیره. به اواخر راند نزدیک می شیم که دوباره عین همین تاکتیک رو پیاده می کنه؛ جب و بعد زیرگیری…اما اینبار دیگه حریف انگار دستش رو خونده و بعد از جب با یک «نی کیک» منتظرشه و ازش پذیرایی می کنه!
برشی از یک مبارزه (۴)
فیلم خیلی واضح و گویاست! اگه حرکتی هست که می شه مثل یک تکنیک ازش استفاده کرد و ممنوع هم نیست خب ازش استفاده کن! کی گفته تکنیک حتما باید باکلاس باشه؟! در موقعیت دفاع شخصی که این اصل کاملا صادقه اما در مسابقات ورزشی چطور؟ واقعا به جز مرز اخلاق(البته برای کسانی که بهش معتقدند) و قوانین، باید محدودیتی برای تکنیک های مورد استفادمون قائل بشیم؟
بدون شرح
تصویر اول مربوط به استرالیا است. به تازگی پلیس محلی در راکینگهام با همکاری یک باشگاه MMA برنامه ای رو جهت افزایش تمرکز و آرامش ذهنی دانش آموزان از طریق تمرین جوجیتسو برزیلی آغاز کرده. این منطقه بطور سنتی از وضعیت اجتماعی و اقتصادی ضعیفی برخورداره و مشکلات روانی و خشونت خانگی در بین ساکنین درحال افزایشه. این اقدام درحقیقت یک برنامه آزمایشی دو ساله برای دانش آموزان در معرض خطره که یک تیم از دانشگاه «کورتین» هم بر اون نظارت و میزان موفقیتش رو ارزیابی می کنه.
احتمال آسیبهای مغزی در MMA چه قدر است؟هنوز دقیق نمی دانیم!
نتایج یک تحقیق که به تازگی در ژورنال «تروما» منتشر شده حاکی از کمبود اطلاعات دقیق از میزان احتمال آسیب های مغزی در MMA نسبت به سایر رشته های رزمی است. محققین در بیمارستان سنت مایکل با بررسی مطالعاتی که بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۶ در این زمینه منتشر شده بوده اند نتیجه گیری کرده اند باوجود اینکه MMA امروز به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شده اما به اندازه کافی در مورد خطرات احتمالی آن تحقیق نشده است.
نکاتی درباره اظهارات جدید رئیس فدراسیون ورزشهای رزمی پیرامون MMA
یک – احتمالا مصاحبه اخیر رئیس محترم فدراسیون ورزشهای رزمی با مجله تصویری «رزم آور» رو دیدید. آقای رشیدی در این گفتگو پیرامون موضوعات اخیر ازجمله ممنوعیت MMA، از درخواستش برای اجازه وزارت ورزش جهت تشکیل کمیته MMA زیر نظر این فدراسیون گفته. اگرچه چنین اقدامی حداقل از نظر روانی می تونه قدم مثبتی باشه و باید به فال نیک گرفت، اما حقیقت اینه که عملا مشکلی را حل نخواهد کرد.
بازگشت مبارز یک دست
اگرچه Nick Newell تنها مبارز با مشکل جسمانی در مسابقات رزمی نیست اما اگر اشتباه نکنم اولین و تنها مبارزی است که موفق شده با همین شرایط در مبارزه با افراد سالم کمربند قهرمانی یک سازمان رو هم به دست بیاره(فیلم این مبارزه تاریخی چند پست بالاتر هست). نیک که سابقه مبارزه در لیگ شناخته شده WSOF رو هم داره، دو سال پیش با رکورد جالب ۱۳ برد و تنها ۱ باخت، به علت آسیب دیدگی اعلام بازنشستگی کرد. اما حالا در کنار خبر پس گرفتن کمربند قهرمانی از جان جونز به خاطر دوپینگ در مبارزه مقابل کورمیر، خبر امضا قرارداد چند مبارزه با پروموشن نسبتا تازه تاسیس LFA و بازگشت دوباره نیک به میدان مبارزه هم جلب توجه می کنه.