تو این کلیپ – حداقل تو این برشهایی که ازش می بینیم – انگار بیشتر از اینکه شاهد یک مبارزه باشیم، جوجو داره والری رو کتک می زنه! جدای این مبارزه خاص که حالا شرایط خودش رو داره و خیلی هم ربطی به بحث ما نداره، در کل رعایت حرمت حریف فقط یک بحث اخلاقی نیست و می تونه یک استراتژی هم محسوب بشه. سان تزو استراتژیست شهیر چینی در کتاب «هنر جنگ» می گه همیشه برای دشمنت یک راه فرار بذار. در دفاع شخصی هم همیشه توصیه می کنیم که امکان فرار برای طرف مهاجم بذارید. در جنگ اگر دشمن به مشکل بخوره و راه فرار داشته باشه احتمالا عقب نشینی می کنه، اما اگر راه فرار نداشته باشه تا آخرین نفس و با تمام قوا می جنگه. در موقعیت دفاع شخصی اگر مهاجم وقتی متوجه شد که طعمه خودش رو اشتباه انتخاب کرده راه فرار داشته باشه، احتمالا می زنه به چاک! اما اگر حس کنه تو مخمصه افتاده، برای نجات خودش دست به هر خشونتی می زنه.
بایگانی برچسب: s
برشی از یک مبارزه – قسمت (۵)
یک تاکتیک خوب، تاکتیک لو نرفته است!
این ویدئو رو که یکی از دوستان لطف کردن و فرستادن خودش تا حدی گویای همه چیز هست. مبارزه بین «بن ایل داریوش» از فایترهای با اخلاق ایرانی تبار در مقابل EDSON BARBOZA است. همونطور که می بینید در اواخر راند اول داریوش یک «جب» نشون می ده و بلافاصله می ره برای زیرگیری. موفق نیست اما خطری هم براش پیش نمیاد. حدود دو دقیقه از راند دوم گذشته که دوباره از همین تاکتیک استفاده می کنه؛ جب و بعد زیرگیری! اینبار هم نتیجه ای نمی گیره. به اواخر راند نزدیک می شیم که دوباره عین همین تاکتیک رو پیاده می کنه؛ جب و بعد زیرگیری…اما اینبار دیگه حریف انگار دستش رو خونده و بعد از جب با یک «نی کیک» منتظرشه و ازش پذیرایی می کنه!
برشی از یک مبارزه (۴)
فیلم خیلی واضح و گویاست! اگه حرکتی هست که می شه مثل یک تکنیک ازش استفاده کرد و ممنوع هم نیست خب ازش استفاده کن! کی گفته تکنیک حتما باید باکلاس باشه؟! در موقعیت دفاع شخصی که این اصل کاملا صادقه اما در مسابقات ورزشی چطور؟ واقعا به جز مرز اخلاق(البته برای کسانی که بهش معتقدند) و قوانین، باید محدودیتی برای تکنیک های مورد استفادمون قائل بشیم؟
برشی از یک مبارزه(۳)
می دونیم که نقش یک مربی و کوچ خوب در نتیجه یک رقابت می تونه تاثیرگذار باشه، حقیقتی که البته تو کشور ما گاها خیلی جدی گرفته نمی شه. در این صحنه از مبارزه ای که ظاهرا در هند برگزار شده می بینیم که مبارز باند قرمز یک تکنیک چوک روی حریفش اجرا می کنه، بدن حریفش کاملا قفل کرده، داور که مشخصه داور باتجربه ای نیست – که اگر بود در این صحنه حتما باید سعی می کرد صورت مبارز رو رویت کنه تا مطمئن بشه همه چیز اوکیه – همونجا در زاویه غلط ایستاده و به خیال خودش منتظره تا اگر مشکلی بود فایتر با تپ کردن تسلیم شدنش رو اعلام کنه. ما از زاویه دیگه می بینیم که مبارز بخت برگشته می خواد این کار رو بکنه اما عضلات بدنش قفل کرده و امکان این کار رو نداره. در نهایت این کوچ فایتره که از گوشه دیگه کیج متوجه می شه اوضاع روبراه نیست و با انداختن حوله، مبارزه رو متوقف و با کمی اغراق می تونیم بگیم جون فایترش رو نجات می ده.
برشی از یک مبارزه(۱)
نه همین «سیکس پک» زیباست نشان فایتر بودن!
این «روی نلسون» فایتر مورد علاقه من نیست، فایتر با اخلاقی هم نیست، اما به نظرم حضورش در MMA باحاله! من هروقت می بینمش این مصراع «نه همین لباس زیباست نشان آدمیت» به شکل «نه همین سیکس پک زیباست نشان فایتر بودن» تو ذهنم تداعی می شه!
برشی از یک مبارزه
احتمالا این تصویر کنایه آمیز رو زیاد دیدید. در یک سو «هنر رزمی» که معرف احترام، نظم و… قرار داره و یک طرف MMA که معرف خشونته. خب از روزهای نخستی که مسابقات MMA شکل گرفت این اختلاف نظر در جامعه رزمی وجود داشته. خصوصا در بین اساتید سنتی رزمی که عمدتا معتقد بودند این مسابقات با روح واقعی هنرهای رزمی منافات داره و وجهه مثبت اون رو تخریب می کنه. حقیقتش این نظر تا حدی درسته، MMA بیشتر یک بیزینسه و طبیعی است که لزوما نمی تونه معرف خوبی برای مفهوم واقعی هنرهای رزمی در بعد اخلاقی باشه.