اختلافات بین مسئولان واکو ایران و فدراسیون ورزشهای رزمی موضوع جدیدی نیست. اکثر دست اندرکاران رزمی کشور از این جدلها و چند و چونش باخبرند. ماراتن نفس گیری که به نظر می رسد به روزهای پایانی خودش نزدیک می شود. موضع نگارنده در باره این موضوع مشخص است و قبلا هم در نقدهای پیشین به آن اشاره کرده و البته مورد لطف جناب نصیری هم قرار گرفته است! موضع “رزم نیوز” هم کاملا مشخص است؛ نوع برخورد آقای نصیری کار را به جایی کشاند که رسما اعلام کند تا اطلاع ثانوی اخبار واکو را پوشش نخواهد داد! پس مشخص است که نه نگارنده و نه “رزم نیوز” قصدشان حمایت از مواضع و عملکرد آقای ناصر نصیری نیست. اما این بدان معنی هم نیست که طرف مقابل بدون نقص است و در مسیر درستی قدم برمی دارد.
آقای رشیدی از ابتدای فعالیشتان به عنوان ریاست فدراسیون ورزشهای رزمی موضوع واکو را بطور خاص مورد توجه قرار داده و با مجموعه اقداماتی سعی در حل و فصل ماجرا داشته اند. از آنجایی که این مورد نخستین اقدام جدی فدراسیون با مدیریت جدید بوده است، شاید بهترین فرصت برای نقد عملکرد فدراسیون نیز باشد. امیدوارم مسئولین فدراسیون این نقد را نه به چشم تخریب که با دید یک نقد دلسوزانه در آغاز راه نگاه کنند. طبیعتا می پذیرم که موارد مطرح شده در این نقد از منظری یک نظر شخصی بوده و ممکن است لزوما صحیح نباشد، اما امید که اگر مواردی از آن به نظر مسئولین محترم فدراسیون درست آمد، در ادامه مسیر مورد توجه قرار گیرد.
در نوع عملکرد و برخورد مدیریت جدید فدراسیون با مسئله واکو به نظر چند نقد وارد است:
عجله، عدم واقع بینی و تخمین اشتباه درباره توانایی های طرف مقابل
یکی از ایراداتی که می توان به عملکرد فدراسیون وارد دانست این است که فدراسیون سعی کرد در مقابله با آقای نصیری همان مسیری را که قبلا آقای نوحی طی کرده بود و آن به نوعی دور زدن وی و مذاکره مستقیم با واکو بود و بی نتیجه بودنش هم به اثبات رسیده بود، دوباره امتحان کند. رفتار متکبرانه آقای نصیری به کنار؛ اصلا آقای نصیری بَد، اَخ! اما این آدم بدِ اَخ، دارای اعتبار و نفوذ در فدراسیون جهانی است. این واقعیتی است که مسئولان سابق و فعلی فدراسیون آن را ندیده گرفتند. مسئولین فدراسیون خودشان رزمی کار هستند و بخوبی می دانند که در یک مبارزه، برای برتری بر یک حریف جدای از نقاط ضعف باید نقاط قوتش را هم بدانید و بر اساس این ضعفها و قوتها استراتژی خود را انتخاب کنید. مسئولان فدراسیون به این حقیقت توجه نکردند که اطلاعات و شناختشان از واکو هرچه باشد به پای شناخت و احاطه کسی که ده ها سال در آن سازمان حضور داشته و دارای پست رسمی است نمی رسد. پس وارد شدن به بازی در زمینی که حریف چند برابر شما بر آن تسلط دارد از همان ابتدا با مشکل مواجه خواهد شد. نادیده گرفتن نصیری و وارد شدن به مذاکره با واکویی که تمام چم و خمش را او از حفظ است یعنی وارد شدن به مبارزه در زمین حریف! یعنی نقطه ضعف شما در برابر نقطه قوت حریف! خب معلوم است که در این حالت شما هر فنی را بخواهید اجرا کنید طرف مقابل بدلش را پیشاپیش برعلیه تان آماده کرده است! فدراسیون در یک اقدام به نظرعجولانه یک جلسه تشکیل می دهد، نصیری را عزل و “غلامرضا کاتب” را به عنوان رئیس جدید معرفی می کند. بعد بلافاصله دست رئیس جدید را گرفته راهی ترکیه می شوند تا به تصور خود با معرفی حضوری وی به سرپرست واکو – که فدراسیون او را رئیس فدراسیون جهانی خطاب می کند- کار را یکسره کنند. بعد هم تصاویر این ملاقات با چهره های خندان و این خبر منتشر می شود که: “ظهر روز ١۴ آگوست ٢٠١۵ مراسم رسمی معارفه مسئول جدید انجمن واکو ایران جناب آقای “غلامرضا کاتب” در حضور رییس فدراسیون جهانی واکو” سلیم کایچی” در محل دفتر فدراسیون جهانی این سازمان واقع در آنکارای ترکیه انجام شد”. روز بعد در خبر دیگری به عنوان خبر فوری می خوانیم که رئیس قبلی واکو ایران(ناصر نصیری) حق شرکت در هیچ یک از مجامع انتخاباتی فدراسیون جهانی و آسیایی واکو را ندارد. فدراسیون می گوید این موضوع در قالب یک بیانه صادر شده است: “پس از جلسات کارشناسی متعدد با مسئولین حقوقی و بین الملل فدراسیون جهانی در روز شنبه ١۵ آگوسن ٢٠١۵، بیانیه ای رسمی از سوی فدراسیون جهانی واکو و به طور جداگانه از سوی فدراسیون ورزش های رزمی ایران تنظیم و به تائید نهایی فدراسیون جهانی واکو رسید و رونوشت آن به تمام کشورهای عضو، فدراسیون آسیایی واکو، هیات رئیسه جهانی واکو، وزارت ورزش ترکیه، سفیر محترم جمهوری اسلامی ایران در ترکیه جناب آقای بیکدلی، فدراسیون کیک بوکسینگ ترکیه و کمیته های ملی المپیک کشورهای عضو ارسال گردید”. حالا بماند که مشخص نیست این ماجرا اصولا چه ربطی به وزارت ورزش ترکیه و فدراسیون کیک بوکسینگ این کشور داشته است، اما طبق معمول خوشحالی زودهنگام و تبریک گفتنها آغاز می شود و گویی کار تمام شده است! اما هر ناظری که اندکی با سازو کارهای تشکیلات جهانی آشنا باشد می توانست حدس بزند که کار به همین راحتی تمام نخواهد شد و بسیار بعید است که اولا واکو اصولا چنین انتخابی را بپذیرد و دوما ناصر نصیری بیکار بنشیند و فقط نظاره گر باشد. نشان به آن نشان که در آن سوی ماجرا اتفاقات دیگری در حال رخ دادن بود و تنها حدود یک هفته از این دیدار و جشن پیروزی مسئولان فدراسیون ما نگذشته بود که جناب آقای “سلیم کایچی” از سمت خود برکنار شد! خبری که البته از طرف مسئولان فدراسیون هرگز مخابره نشد که این خود دومین نقد به عملکرد فدراسیون است.
عدم شفافیت و خبررسانی صادقانه
متاسفانه اکثر فدراسیون های ما عادت کرده اند فقط موفقیتهای خود را آن هم بصورت بزرگنمایی شده به اطلاع مخاطبین خود برسانند و ضعفها و اتفاقاتی که برایشان خوشایند نیست را یا اصلا منتشر نمی کنند یا با بازی با کلمات به شکلی اطلاع رسانی می کنند که معنی آن کاملا عوض شده باشد. عدم صداقت یا شفافیت به معنی دروغ گفتن نیست، گاهی شما با بیان فقط بخشی از حقیقت و یا پررنگ و کمرنگ کردن بخشهایی از یک اتفاق، باعث می شوید مخاطب آن برداشتی را از خبر داشته باشد که باب میل شماست. در همین مورد اخیر، فدراسیونی که لحظه به لحظه خبر موفقیت خود در دیدار با “سلیم کایچی” را مخابره می کرد، پس از برکناری وی کاملا سکوت اختیار کرد، انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است. تنها در خبر دیدار اخیر مسئولان فدراسیون با آقای رشیدی که توسط روابط عمومی فدراسیون منتشر شده است بصورت ضمنی به این موضوع اشاره شده آنهم به چه صورت؟ در خبر مربوطه آمده است: “با توجه به پیش رو بودن انتخابات فدراسیون جهانی واکو در ماه نوامبر یا دسامبر سال جاری میلادی ، سرپرست موقت این فدراسیون به علت کاندیدآ بودن در رویداد پیش رو جای خود را به سرپرست موقت دیگری داده”. یعنی آقای “سلیم کایچی” که تا قبل از برکناری و تا زمانی که به نفع فدراسیون بود “رئیس فدراسیون جهانی” معرفی می شد یکدفعه شد “سرپرست موقت”! و طبق خبر فدراسیون وی برکنار نشده بلکه بخاطر انتخابات پیش رو خودش جایش را به سرپرست دیگری داده است! درحالی که طبق اطلاعیه رسمی فدراسیون جهانی واکو، وی به علت تخلفاتی که از اساسنامه داشته طی جلسه ای که با حضور نواب رئیس واکو تشکیل شده با اکثریت آراء از سمت خود عزل شده است! متاسفانه همانطور که می بینید باید گفت فدراسیون در این مورد خبررسانی صادقانه ای نداشته و اخبار را با درنظر گرفتن منافع خود منتشر کرده است. غافل از اینکه وقتی اصل ماجرا روشن شود این نوع خبررسانی فقط به اعتبار فدراسیون لطمه خواهد زد و اعتماد مخاطبین به دیگر اخبار منتشر شده توسط فدراسیون را نیز کاهش خواهد داد.
شائبه عدم مسئولیت پذیری
مسئولان فعلی فدراسیون قطعا افراد مسئولیت پذیری هستند، اما ظاهرا پس از آنکه متوجه شدند ممکن است راهی را که آغاز کرده اند به نتیجه مطلوب نرسد و کار به انحلال واکو بکشد، اظهاراتی را مطرح کردند که ممکن است یک ناظر بیرونی تصور کند آنها به دنبال بهانه ای می گردند تا اگر احیانا نتیجه مورد نظر حاصل نشد، به جای آنکه ضعفهای احتمالی و غلط بودن مسیر انتخابی خود را بپذیرند، از خودشان سلب مسئولیت کنند. آقای رشیدی ریاست محترم فدراسیون در دیدار با مسئولان فدراسیون گفته اند: ” ساز و کار بین المللی فدراسیونها هیچ ربطی به فدراسیون ورزشهای رزمی ندارد.فدراسیون ورزشهای رزمی ایران مسئول نظارت برعملکرد انجمنهای رزمی در داخل ایران و نظارت بر عزل و نصبهای داخلی است.در صورت مشاهده هر گونه انحصار طلبی در انجمنها و جلوگیری از توسعه پایدار آنها در سطح استانها، و یا نگاه بنگاه گونه به این انجمنها به عنوان بنگاههای تجاری موجب میشود تا بلادرنگ مدیریت آن را تغییر دهیم و موضوع را از مجرای کمیته ملی المپیک به فدراسیونهای جهانی مربوطه اطلاع رسانی کنیم. فدراسیونهای جهانی هم دو راه بیشتر ندارند یا طبق اساسنامه های خود که مورد تایید اسپورت اکورد هم قرار گرفته نظر کمیته المپیک را میپذیرند و با نماینده جدید معرفی شده از سوی ایران همکاری میکنند یا اینکه به امضا و نظر بالاترین مراجع ورزشی جمهوری اسلامی ایران وقعی نمیگذارند و از موضوع تمکین نمیکنند که در این صورت پای حیثیت و اعتبار مدیران عالی رتبه ورزش کشور و عزت نظام در بین است و به هیچ وجه قدمی از مصالح کشور عقب نشینی نکرده و طبق دستور مستقیم مقام عالی وزارت در صورت مشاهده چنین شرایطی به طور کل آن انجمن را منحل اعلام کرده و از هر گونه فعالیتی خلاف موازین کشور جلوگیری خواهیم کرد”.
یکی از برداشتهایی که می توان از این صحبتها داشت این است که گویی ما سرور دنیا هستیم و دیگران یا حرف ما را گوش می کنند یا اگر از ما تمکین نکنند به مقامات ما توهین شده و با آنها قطع همکاری خواهیم کرد. خب اگر واقعا تصور مسئولین ورزشی ما این است، که همین امروز درب ورزشمان را تخته کنیم سنگین تر است. مگر می شود بگوییم “ساز و کار بین المللی فدراسیونها هیچ ربطی به ما ندارد”؟ یا ما تصمیمی می گیریم و به آنها اطلاع می دهیم و بعد تعیین تکلیف کنیم که “فدراسیونهای جهانی هم دو راه بیشتر ندارند”؟! البته آقای رشیدی درست می گویند و نظر کمیته ملی المپیک کشورها نظر ارجح برای فدراسیونهای جهانی است، اما به شرطی که روند طی شده طبق مقررات و عرف بین المللی پذیرفته شده توسط اساسنامه فدراسیونهای جهانی باشد. وگرنه اگر قرار بود کمیته ملی المپیک هر کشوری هر چه گفت فدراسیونهای جهانی تمکین کنند که سنگ روی سنگ بند نمی شد. اگر ما نگران عزت و اعتبار مسئولین کشور هستیم راهش این نیست که آنها را به سمتی هول بدهیم که از ابتدا می توان پیشبینی کرد به نتیجه نمی رسد و بعد به بهانه عدم توجه به حرف آنها، از مسئولیت نتیجه ندادن کارمان شانه خالی کنیم. راهش این است که با دادن مشاوره درست آنها را از ورود به عرصه ها و بیان مطالبی که می دانیم مورد پذیرش قرار نخواهد گرفت و باعث بی اعتباری آنها خواهد شد جلوگیری کنیم. این موضوعی است که هم مشاوران آقای رشیدی در مشاوره دادن به ایشان و هم آقای رشیدی و سایر مسئولین در مشاوره دادن به آقای وزیر باید مد نظر قرار دهند تا با دست خود اسباب بی اعتباری رئیس فدراسیون و وزیر را فراهم نکنند. درضمن این که براحتی بگوییم اگر این راه نتیجه نداد کلا فلان انجمن را تعطیل می کنیم هم یک نوع شانه خالی کردن از مسئولیت است. ما هر زمان بخواهیم می توانیم از فعالیت واکو و هر انجمن دیگری جلوگیری کنیم، اینکه دیگر آقای رشیدی و نوحی و X و Y نمی خواهد. خراب کردن که هنر نیست و از دست هرکسی برمیاید، به دست خود بنده بسپارید قول می دهم دو روزه کل انجنهای رزمی جمیعا کارشان به انحلال بکشد! این درست کردن است که سخت است. اینکه بتوانیم در عین حفظ استقلال و احترام به قوانین داخلی خودمان با فدراسیونهای جهانی به تفاهم برسیم است که اهمیت دارد و آدم مدیر و کاربلد و البته کمی صبوری می خواهد.
برخوردهای احساسی و عجولانه
یکی دیگر از اشکالات فدراسیون که درصورت مدیریت نشدن می تواند در آینده برای مجموعه فدراسیون مشکل ساز شود، برخوردهای احساسی و عجولانه خصوصا در اظهارنظرها و خبرهایی است که روابط عمومی منتشر می کند. در همین مورد اخیر و در بخشی از متنی که روابط عمومی از محتوای جلسه آقای رشیدی و مسئولان فدراسیون منتشر کرده بود، متاسفانه در توصیف مسئولان فعلی واکو از عبارت ناشایستی استفاده شده بود که نه تنها در شان فدراسیون نبود که می توانست به موضع گیری و واکنش منفی واکو جهانی نیز منجر شود(شما نمی توانید به مسئولان یک فدراسیون توهین کنید و بعد توقع داشته باشید آنها با شما سر میز مذاکره بنشینند). البته خوشبختانه ظاهرا مسئولان فدراسیون خود متوجه این اشتباه شدند و به سرعت عبارت دیگری را جایگزین عبارت قبلی کردند. به همین علت اخلاقا درست نیست آن عبارت دوباره اینجا ذکر شود. اما مسئولین فدراسیون که خودشان می دانند منظور کدام عبارت است، بپذیرند که این اشتباه خود دلیل دیگری بر اقدامات عجولانه و شتابزده این فدراسیون است و طبیعی است که وقتی شما عجولانه و احساسی عمل کنید گاف های بیشتری خواهید داد و تنها دست طرف مقابلتان را پر تر خواهید کرد.
و اما بعد..
بسیار بعید است پافشاری طرفین به مسیری که تاکنون طی کرده اند به نتیجه مطلوبی برای واکو ایران و مجموعه کیک بوکسینگ کشور منتهی شود. البته هنوز می توان این مشکل را حل کرد به شرط آنکه طرفین به قول معروف از دور زدن یکدیگر و زیرآب همدیگر را زدن دست بردارند. باید بپذیریم که این مسئله چهار طرف درگیر دارد. فدراسیون ایران، واکو جهانی، وزارت ورزش یا کمیته ملی المپیک و آقای ناصر نصیری چهار ضلع اصلی هستند که وجودشان برای حل این مشکل لازم است و بعید است با حذف یا نادیده گرفتن هر کدام از آنها بتوان به نتیجه مطلوبی رسید. تا به امروز ظاهرا بیشتر مذاکرات و جر و بحث ها دو طرفه بوده؛ نصیری با فدراسیون، فدراسیون با واکو، نصیری با وزارت ورزش، فدراسیون با وزارت ورزش و خلاصه همواره یک طرف اصلی غایب بوده است. شاید راه اصولی این باشد که یکبار همه طرفین پشت یک میز به مذاکره بنشیند، وزیر یا نماینده وزیر ورزش، رئیس فدراسیون ورزشهای رزمی، آقای ناصر نصیری به عنوان یک فرد تاثیرگذار در ماجرا و سرپرست یا رئیس واکو جهانی. در چنین نشستی به جای روش فعلی که صحبتها نیابتی است، همه طرفین رو در رو حرف و دلایلشان را مطرح می کنند و معلوم می شود ایراد واقعا از چه کسی و از کجاست. تنها در این صورت است که می توانیم ادعا کنیم نتیجه جلسه حتی اگر به نتیجه دلخواه نرسد و منجر به قطع فعالیت واکو در ایران شود، عموم مخاطبان آن را خواهند پذیرفت. در غیر این صورت متاسفانه آنچه رخ می دهد بیشتر یک لج و لجبازی بین فدراسیون ورزشهای رزمی و ناصر نصیری را در ذهن متبادر می کند که نمی توان گفت در نهایت کدام طرف پیروز است اما با اطمینان می توان گفت بازنده آن کیک بوکسینگ ایران خواهد بود.
–
مازیار عبداللهی نیا / وب سایت “رزم نیوز”/ شهریور ۹۴
–