این روزها پیرامون انتشار ویدوئی از مبازره یک دختر نوجوان ایرانی در یک مسابقه MMA در ارمنستان که ظاهرا با قوانین حرفه ای برگزار شده بحث های زیادی در فضای مجازی شکل گرفته است. اما به نظر می رسه در نحوه پرداختن و رسانه ای کردن ماجرا نقدهای جدی وجود داشته باشه:
– اول اینکه یکی از اصول مهم روزنامه نگاری اصل بی طرفی و قاعدتا بی غرضی است. به نظر نمی رسه در این ماجرا این اصل رعایت شده باشه. زمان انتشار این کلیپ و القاء ارتباطش با یک موضوع جنجالی دیگر قبل از اثبات شدنش و استفاده از عباراتی چون “ضرب و شتم دختر ایرانی”، “کتک خوردن” و صحبت از مست بودن داور و امثالهم که تماما حس خاصی را به مخاطب القاء می کند قاعدتا نمی تواند یک شیوه صحیح در ارائه یک خبر منصفانه و بی طرف باشد.
– نکته دیگر در مورد داوری است ؛ اینکه گفته شده قوانین MMA نقض شده یا داور تعادل نداشته و غیره. من نمی دانم متخصصینی که گفته می شه با آنها مشورت شده چه کسانی هستند و پاسخ آنها دقیقا چه بوده. اما تا جایی که می دانم اگرچه قوانین MMA در حال یک شکل شدن است و بیشتر برگزارکنندگان سعی می کنند از قوانین یکسانی یپیروی کنند اما هنوز یک قانون مشخص که برگزارکنندگان مسابقات ملزم به استفاده از آن باشند وجود ندارد و هر برگزارکننده ای تا جایی که قوانین کشوری که مسابقات در آن برگزار می شود اجازه بدهد می تواند قوانین خاص خودش را داشته باشد. تا زمانی که این قوانین قبل از مسابقه به شرکت کنندگان اعلام و طبق همان داوری شود تخلفی صورت نگرفته است. البته در بیشتر کشورهای دنیا برای رده سنی نوجوانان محدودیتهایی وجود دارد و عموما برگزاری مسابقه با قوانین حرفه ای ممنوع است. ظاهرا در کشور ارمنستان این منع قانونی وجود ندارد و این پروموشن که بصورت خصوصی در این کشور فعالیت می کند، مسابقات این رده سنی را نیز با قوانین حرفه ای برگزار می کند. نفس این کار حتما مورد نقد است اما اینکه بگوییم تخلف یا نقض قوانین صورت گرفته صحبت درستی نیست.
– “ضرب و شتم” و “کتک خوردن” اصولا عبارات جالبی برای یک مبارزه رزمی نیست. مگر کسی را خفت کرده اند و چند نفری به جانش افتاده اند که می گوییم “ضرب و شتم”؟! در ورزشهای رزمی استفاده از این عبارات همانقدر بی معنی و توهین آمیز است که به مبارزه بگوییم “دعوا” و به ضربات و تکنیک های رزمی بگوییم “جفتک انداختن”! حداقل از دوستان رزمی کار توقع بود که در بازنشر این خبر از چنین عباراتی استفتاده نکنند.
– برخی از صدمات شدید جسمی و روحی این دختر نوجوان گفته اند. تاکید می کنم که به نظر شخصی من هم شرکت کردن یا شرکت دادن یک نوجوان در مسابقاتی با قوانین حرفه ای به هیچ وجه معقول و قابل دفاع نیست. اما در عین حال نباید برای رسیدن به هدف محکومیت فلان فرد یا فلان سبک و تصویه حساب با فلان فدراسیون پیاز داغ ماجرا را زیاد کنیم. اگر فیلم کامل مبارزه مورد نظر را مشاهده بفرمایید (فیلم کامل این مبارزه در کانال تلگرام telegram.me/Maziar_Abdollahinia موجود است) از حرکات نمایشی این نوجوان در ابتدای ورود به کیج و واکنش پس از پایان مبارزه مشخص است که دقیقا می دانسته به چه مسابقاتی رفته و حتی به اقتضای سنش تقلیدهایی از مبازران جنجالی MMA را هم به نمایش می گذارد. در پایان پس از توقف مبارزه، حتی به نظر می رسد به نتیجه و اینکه اجازه ادامه مبارزه داده نشده معترض هم هست. درواقع ما چیزی از آسیب شدید جسمی و روانی نمی بینیم. اما قطعا فضای رسانه ای که ایجاد شده به مراتب بیشتر از آن مبارزه به روح و روان او و خانواده اش ضربه خواهد زد.
– در اینکه سبکها و مربیانی سودجو در فضای رزمی ما وجود دارند که بخاطر منافع شخصی خود با سلامت و آینده نوجوانان و جوانان بازی می کنند و لزوم برخورد با آنها کوچکترین شک و تردیدی وجود ندارد. اما آیا راه آن نقد، بررسی و پیگیری اینگونه تخلفات در یک فضای تخصصی است یا کشاندن آن با عبارات تحریک آمیز به فضای مجازی و شبکه های اجتماعی در ایران که به جو به شدت احساسی و سطحی قالب بر آن آگاه هستیم؟ اگرچه با کشاندن موضوع به شبکه های اجتماعی موضوع سریع بولد می شود و مسئولین وادار به واکنش خواهند شد، اما تجربه نشان داده این واکنش های سریع معمولا به پاک کردن صورت مساله منجر خواهد شد تا حل اصولی و منطقی موضوع. در همین ماجرای اخیر تا همیجا ببینید چه جو منفی و سنگینی بر عیله MMA در جامعه شکل گرفته است؟ انتهای این داستان پس از فروکش کردن جو احساسی حاکم چه نتیجه ای برای جامعه رزمی خواهد داشت جز محدودیت و ممنوعیت های کلی که خشک و تر را با هم خواهد سوزاند؟
—
اخبار و برخی از واکنشها به این ماجرا را می توانید در اینجا و اینجا بخوانید.
—