این عکس که چند هفته است تو شبکه های اجتماعی دست به دست می شه ماجراش به رقابتهای جوجیتسو دو سال پیش در امارات برمی گرده. البته که موضوعش به تاریخ و زمان ربطی نداره و تصویر هم خودش گویای همه چیز هست: مهر مادری! مادر نگرانی که از ترس ایجاد مشکل برای فرزندش سراسیمه وسط مسابقه اومده روی تاتامی!
source: arabsmma.com
اما از بخش احساسی ماجرا که بگذریم، واقعا باید امارات رو در سرمایه گذاری روی جوجیتسو و بطور کل در گرپلینگ جدی گرفت. تصوری که بیشتر ما از کشورهای عربی داریم اینه که اونها صرفا با پول و اهداء جوایز کلان مسابقاتی با ورزشکاران خارجی راه می اندازن و خودشون تو این رشته ها هیچ حرفی برای گفتن ندارن. اما حداقل در گرپلینگ داستان کمی فرق می کنه و به نظر میاد اماراتی ها پرورش نیروی انسانی رو هم مد نظر داشتن.
حدود ۱۸ سال پیش پسر حاکم اسبق امارات که زمان تحصیل خارج از کشور با گرپلینگ آشنا و بهش علاقمند شده بود، با کمک مربی جوجیتسو برزیلی خودش، ADCC (ابوظبی کامبت کلاب) و مسابقاتی با همین نام رو که بصورت “کشتی تسلیمی” برگزار می شد راه اندازی کرد. چهار دوره اول این مسابقات در خود ابوظبی برگزار شد اما بعد کشورهای دیگری مثل آمریکا، انگلستان، چین، اسپانیا و برزیل هم وارد داستان شدن و حالا این مسابقات که هر دو سال یکبار برگزار می شه یکی از معتبرترین رقابتها برای گرپلرهای حرفه ای به حساب میاد. البته ماجرا به همین مسابقات ختم نشد و در سال ۲۰۰۹ “فدراسیون جهانی جوجیتسو حرفه ای” هم در امارات تاسیس شد (اگر اشتباه نکنم اول اسمش همین بود و بعدا ترجیح دادند از عنوان فدراسیون جوجیتسو امارات متحده عربی UAEjjf استفاده کنند). این فدراسیون مسابقاتی رو با عنوان “جام جهانی جوجیتسو حرفه ای” برگزار کرد با بالاترین جایزه نقدی که تا اون زمان در جوجیتسو پرداخت می شد. این مسابقات مستقیما توسط محمد بن زاید آل نهیان ولیعهد امارات حمایت می شه. فدراسیون جوجیتسو امارات حالا در طول سال تورنمنتهای متعددی رو در سطح ملی و بین المللی برگزار می کنه که چند سالی هست دوستانی هم از ایران در این مسابقات شرکت می کنند. اما نکته جالب سرمایه گذاری یا توجه ویژه به کودکان در این ماجرا است. علاوه بر رقابتهایی که هر دو رده سنی کودکان و بزرگسالان رو در بر می گیره، حداقل دو تورنمت خاص کودکان هم هر سال در امارات برگزار می شه که بیشتر شرکت کنندگانش هم اماراتی هستند و قابل حدس زدنه که این سرمایه گذاری روی کودکان سالهای بعد چه نتایجی در بر خواهد داشت!
—
مازیار عبداللهی نیا