یک – احتمالا مصاحبه اخیر رئیس محترم فدراسیون ورزشهای رزمی با مجله تصویری «رزم آور» رو دیدید. آقای رشیدی در این گفتگو پیرامون موضوعات اخیر ازجمله ممنوعیت MMA، از درخواستش برای اجازه وزارت ورزش جهت تشکیل کمیته MMA زیر نظر این فدراسیون گفته. اگرچه چنین اقدامی حداقل از نظر روانی می تونه قدم مثبتی باشه و باید به فال نیک گرفت، اما حقیقت اینه که عملا مشکلی را حل نخواهد کرد.
یادمون باشه بوکس، MMA، کیک بوکسینگ و موی تای از دو بخش آماتور و حرفه ای تشکیل شدن و اون بخشی که در ایران دغدغه بیشتر رزمی کارانه بخش حرفه ای اونهاست، که اونهم راه حلش این نیست. ما در بوکس نه کمیته که اصلا فدراسیون رسمی داریم، خب، آیا به شما اجازه می دن مسابقات حرفه ای بوکس برگزار کنید؟ خیر. کیک بوکسینگ و موی تای سالهاست در قالب انجمن، سبک و… دارن رسما فعالیت می کنند، آیا به شما اجازه برگزاری رقابتهای حرفه ای کیک بوکسینگ و موی تای رو می دن؟ خیر. حالا تشکیل یک کمیته MMA به نظرتون یعنی اجازه برگزاری رقابتهای حرفه ای MMA؟ پاسخ با خودتون. مشکل اسامی و کمیته و انجمن و فدراسیون بودن یا نبودنشون نیست، مشکل دید منفی به ماهیت چنین رقابتهایی است که اونهم باید با پیگیری اهل فن – و نه مدعیان – و با مساعدت وزارت ورزش یک بار برای همیشه حل بشه. باقیش بازی کردن با کلماته.
دو- اگر قرار به مدیریت و تصمیم گیری اصولی در این زمینه باشه، باید از کسانی که به این حیطه تسلط کافی دارن بهره گرفت. صحبتهای آقای رشیدی و نایب رئیس محترم فدراسیون به خوبی نشون می ده که هیچ اطلاعی از فضا و پارامترهای رقابتهای حرفه ای ندارن و البته نیازی هم ندارند. همونطور که خودشون بارها به درستی اشاره کردن فدراسیونهای ما فدراسیونهایی آماتور هستند. بنابراین اصولا تصمیم گیری و مدیریت بخش حرفه ای نه تنها در صلاحیت این فدراسیونها نیست که خلاف قانون هم هست.
سه- بیشتر دوستانی که این مطالبه رو از فدراسیون دارند البته نیتشون خیره، حرفشون اینه که چون MMA متولی نداره باعث سوء استفاده یک عده شده. حالا با تشکیل یک انجمن یا هرچی، صاحب دار می شه و جلوی سوء استفاده ها گرفته می شه. حرف به ظاهر حرف درستی است اما تجربه نشون داده در کشور ما تشکیل یک نهاد برای مدیریت یک موضوع، نه تنها مشکل رو حل نکرده که فقط برای عده ای در اون نهاد رانت ایجاد کرده. این حرف قشنگی نیست اما متاسفانه برخی از فدراسیونهای ما خودشون در راس سوء استفاده کنندگان از ناآگاهی رزمی کارانن و سودشون تو ناآگاهی مخاطبانشونه نه آگاهیشون.
کدوم فدراسیون بود که در اوج محبوبیت مسابقات K-1، خبر مسخره همکاری فدراسیون ورزشهای رزمی با این تشکیلات و برگزاری مسابقات جایزه بزرگ K-1 در جزیره کیش رو داد؟! کدوم فدراسیون بود که وقتی یکی از سبکهای زیرمجموعه اش از همین اسم و علاقه رزمی کاران به اون داشت سوء استفاده می کرد، به جای برخورد، رئیس فدراسیون خودش در مسابقات اون سبک حاضر شد و عکس یادگاری هم گرفت؟ همین سبک های من درآوردی با تبلیغات عجیب و غریب از کدوم فدراسیونها مجوز گرفته اند؟ همین سالهای اخیر کدوم فدراسیون بود که با استفاده از ناآگاهی مخاطبانش از تفاوت سازمانهای مختلف کیک بوکسینگ، سعی داشت شرکت تیم منتخب خودش در یکی از این سازمانها رو به اسم مسابقات جهانی به خورد وزارت ورزش، مردم و رسانه ها بده؟ حالا این عزیزان نگران فریب خوردن رزمی کاران شدن و قراره بهشون کمک کنن که سره رو از ناسره تشخیص بدن؟ من که شک دارم. اگر نگرانی ما سوء استفاده عده ای از این فضا است – که نگرانی به حقی هم هست، راهش تنها و تنها بالا بردن سطح آگاهی و دانش رزمی کاران، و در کنار اون سعی در ایجاد یک فضای رقابتی سالمه. نه دل بستن به افراد و مسیرهایی که قبلا امتحان خودشون رو پس دادن.
—
مازیار عبداللهی نیا