تو این کلیپ – حداقل تو این برشهایی که ازش می بینیم – انگار بیشتر از اینکه شاهد یک مبارزه باشیم، جوجو داره والری رو کتک می زنه! جدای این مبارزه خاص که حالا شرایط خودش رو داره و خیلی هم ربطی به بحث ما نداره، در کل رعایت حرمت حریف فقط یک بحث اخلاقی نیست و می تونه یک استراتژی هم محسوب بشه. سان تزو استراتژیست شهیر چینی در کتاب «هنر جنگ» می گه همیشه برای دشمنت یک راه فرار بذار. در دفاع شخصی هم همیشه توصیه می کنیم که امکان فرار برای طرف مهاجم بذارید. در جنگ اگر دشمن به مشکل بخوره و راه فرار داشته باشه احتمالا عقب نشینی می کنه، اما اگر راه فرار نداشته باشه تا آخرین نفس و با تمام قوا می جنگه. در موقعیت دفاع شخصی اگر مهاجم وقتی متوجه شد که طعمه خودش رو اشتباه انتخاب کرده راه فرار داشته باشه، احتمالا می زنه به چاک! اما اگر حس کنه تو مخمصه افتاده، برای نجات خودش دست به هر خشونتی می زنه.
شاید بتونیم در رقابتهای رزمی این اصل رو به این شکل تعریف کنیم که «همیشه به حریفت شانس یک باخت آبرومندانه رو بده». حالا در رقابتهای حرفه ای شاید این موضوع کمی پیچیده باشه ولی خصوصا در رقابتهای امتیازی تا حدی شدنی است. اگر مطمئنی که بر حریفت غلبه کردی و جا داره، بهتره دیگه زیاده روی نکنی و اصرار به تحقیرش نداشته باشی. حریف اگر ببینه شما ازش سری ممکنه به همون باخت آبرومندانه رضایت بده و صرفا منتظر زنگ پایان بازی بمونه و تلاش خاصی نکنه، اما اگر تحقیر بشه، ممکنه انگیزه پیدا کنه و ورق برگرده. فقط تو فیلمهای رزمی نیست که طرف مغلوب با یادآوری یک خاطره، یادآوری عرق هایی که ریخته و سختی هایی که کشیده، فریاد مربیش، دیدن پرچم کشورش، تصویر نامزدش و فلان و بیسارش یکهو زرتی از کف رینگ با چهره داغون و خونین و مالین بلند می شه و دمار از روزگار طرف مقابل و جد آبادش درمیاره! تو دنیای واقعی هم این احتمال هست حالا البته کمی واقع بینانه ترش! درکل هیچوقت کسی رو تحقیر نکنید و قدرت غرور آدمها رو دست کم نگیرید، هیچوقت. به خصوص در درگیریهای خیابانی. خیلی از درگیری های خشونت آمیز کهه منجر به قتلهای ناخواسته شده به خاطر اسرار طرفین به تحقیر هم در یک درگیری لفظی ساده اتفاق افتاده.
قسمت های قبلی رو می تونید از طریق هشتگ #برشی_ازیک_مبارزه دنبال کنید
—