لزوم خلاقیت در آموزش هنرهای رزمی به کودکان

آیا آموزش رشته‌های رزمی به بچه‌ها به شکل رایج کلاسهای رزمی منطقیه؟ شاید بزرگترین مانعی که باعث می‌شه والدین حداقل در سنین پایین تمایلی به فعالیت فرزندشون در رشته‌های رزمی نداشته باشن نگرانی از خشونت و احتمال آسیب دیدگی اونها باشه. متاسفانه شیوه آموزش برخی از مربیان هم به این نگرانی دامن می‌زنه. یکی از اشتباهاتی که خیلی از مربیان رزمی مرتکب می‌شن اینه که همون تکنیک‌ها و همون شیوه‌هایی که در آموزش بزرگسالان استفاده می‌کنن رو کمابیش در مورد کودکان هم به کار می‌گیرن. خُب طبیعیه که با این روش حداقل تو برخی از رشته‌های رزمی به مشکل می‌خوریم و همینه که خیلی از خانواده‌ها قید حضور بچه ها در کلاسهای رزمی رو می‌زنن.

می‌دونیم که بیشتر کلاسهای رزمی ما تفکیک سنی نداره و متاسفانه کلاسهای ویژه و خاص کودکان خیلی کم و موردی داریم، به همین علت تجربه مربیانمون هم در کار با بچه ها عموما بالا نیست.

این ویدئویی که می‌بینید در اصل تبلیغ اون آدمکهای تمرینیه و نمی‌شه حالا به هر رشته و هر تمرینی تعمیمش داد، اما نشون می‌ده که چطور می شه با استفاده از برخی وسایل و کمی خلاقیت بچه‌ها رو آموزش داد بدون اینکه از خشونت یا زد و خورد و ایجاد رقابتهای کاذب بین اونها، که مناسب این سنین نیست خبری باشه.

—

مازیار عبداللهی نیا

—

وبینار “نینجای کوچک من“؛ آموزش نکات کلیدی حفاظت/دفاع شخصی کودکان

—