طبق گزارشی که گروه اقتصاد آنلاین تهیه کرده؛ باشگاه های ورزشی جزو اون دسته کسب و کارهای بخش خصوصی هستن، که شرایط پیش اومده ۱۰۰ درصد روشون اثر منفی گذاشته.
شاید بعد از این دوران، باشگاه های فعال در رشته هایی مثل بدنسازی، فیتنس و یوگا به سرعت به شرایط قبل برگردن. حتی شاید برای مدتی با استقبال بیشتری هم روبرو بشن، بالاخره افرادی که این مدت قرنطینه بودن می خوان روحیه ای عوض کنن. اما در مورد باشگاه های رزمی احتمالا قضیه برعکسه. یعنی بعد از این یکی – دوماه احتمالا با کاهش هنرجو هم مواجه خواهند شد. کلاسهای رزمی زود بازده نیست، خب خیلی از هنرجوها هم احتمالا خودشون در مشاغلی هستن که این مدت متضرر شدن و بنابراین ممکنه دیگه ورزش جزو اولویت هاشون نباشه. از طرفی حتی بعد از پایان کرونا احتمالا چندماهی زمان می بره تا افراد به وضع عادی برگردن و احتمالا هنوز کمی حس نگرانی با خیلی از خانواده ها هست. در چنین شرایطی احتمالا خیلی از اونها ترجیج می دن بچه هاشون فعلا به کلاس های ورزشی نرن.
خب چاره چیه؟ شاید تنها کاری که می شه کرد این باشه که سعی کنیم اثرات منفی این بحران رو کم تر کنیم. تو چندتا پست دنباله دار می خوایم برخی از راهکارهای پیشنهادی رو مرور کنیم:
– ارتباط خودتون با شاگردها رو حفظ کنید. حتی اگه کانال یا گروه عمومی در شبکه های اجتماعی دارید، یک گروه مخصوص راه بندازید که فقط شاگردانتون توش عضو بشن، هفته ای یکی- دوتا ویدئو براشون تهیه کنید یا مطالب آموزشی براشون توی گروه بذارید، ازشون بخواید از تمریناتشون فیلم بیگرن و بفرستن تا اشکالاتشون رو برطرف کنید. خلاصه نذارید ارتباط بینتون از بین بره.
– به طور خاص اگه کلاس مخصوص بچه ها دارید، حفظ این ارتباط در زمان تعطیلی باشگاه خیلی مهم تره. در مورد بچه ها این والدین هستن که تصمیم می گیرن اونها کی به باشگاه برگردن و اصلا برگردن یا نه؟ احتمالا اونها بیشتر از اقشار دیگه بعد از کرونا در فرستادن مجدد بچه ها به باشگاه مردد باشن. ضمن اینکه ممکنه به علت تعطیلی مدارس، بخشی از کلاسهای درسی در تابستان – که تا پیش از این فصل شلوغی باشگاه ها بود – برگزار بشه. با بچه ها یا والدینشون ارتباط داشته باشید، براشون از لزوم رعایت نکات بهداشتی بگید و اگه ویدئو یا مطلب مفیدی در این زمینه دیدین براشون بفرستید، بذارید بفهمند که برای سلامتی بچه ها اهمیت قائلید. فردای کرونا والدین به مربیانی که قبلا ثابت کردن مسایل بهداشتی و سلامت شاگردان براشون مهمه بیشتر اعتماد می کنن.
– با توجه به شرایط پیش اومده، این روزها مردم بیشتر از قبل تو شبکه های اجتماعی می چرخن، اگه پیج یا کانالی تو این شبکه ها دارید فرصت خوبیه که تا می تونید تولید محتوا کنید، خیلی از کسانی که توی این مدت جذبتون می شن ممکنه تبدیل به شاگردان فرداتون بشن. البته یادمون باشه تولید محتوا با کپی و سرقت محتوا فرق داره دیگه. یعنی منظور این نیست که ویدئو رو از یوتیوب برداری لوگوی خودت رو بذاری روش، مطلب پیج دیگه ای رو کش بری و با این شیوه صفحه ات رو پر کنی. مخاطب رو دست کم نگیرید؛ منِ مخاطب نوعی وقتی جذب شما می شم که ببینم چیز متفاوتی به من می دید، اگه قرار باشه تو پیج شما هم همون چیزهای تکراری رو ببینم که تو پیج های دیگه هست، چرا باید شما رو انتخاب کنم؟ مهم نیست اگه نمی تونید خیلی حرفه ای بنویسید یا ویدئو درست کنید، مهم اینه که خودتون باشید، این به مراتب بهتر از اینه که نسخه دست دوم دیگران باشید. کلا فعالیت کاری در فضای اینترت به شدت داره رشد می کنه و کرونا باعث شد خیلی جدی تر هم گرفته بشه. حضور موفق تو این فضا وابسته به تولید محتوا است. پس حتی اگه تجربه قبلی هم در این زمینه ندارید الان فرصت خوبیه که روی کسب این مهارتها تمرین کنید.
– روی خودتون سرمایه گذاری کنید. می گن تو دوران رکود اقتصادی در کشورها، معمولا دوره های آموزشی رشد می کنن و با اقبال روبرو می شن. دلیلش هم اینه که آدمها می بینن شرایط دیگه مثل قبل نیست و اگه بخوان شغلشون رو حفظ کنن یا شغلی به دست بیارن باید مهارتهای جدید و بیشتری یاد بگیرن یا مهارتهای قبلیشون رو ارتقاء بدن. این روزها وقت خوبیه که روی خودتون کار کنید و مهارتهای جدیدی که می تونن به شغلتون کمک کنن رو یاد بگیرید، مارکتینگ، روانشناسی ورزشی، مدیریت و… هم دوره های آموزشی آنلاین هست هم کلی کتاب و منبع. مربیان زیادی هستن که مربی گری شغل اصلیشونه اما تعداد کمی از اونها رو می بینیم که واقعا مثل یک شغل روی کارشون و مهارتهای لازمش سرمایه گذاری کنن، بیزینس پلان داشته باشن، برای تبلیغات و شیوه های آموزشی خودشون برنامه داشته باشن یا از آدمهای حرفه ای این حوزه ها کمک بگیرن. بدون تعارف اگر بعد از این یکی دوماه بخواید همون مربی سابق باشید با همون دانش قبلی، دوام آوردنتون توی این شرایط اقتصادی خیلی سخته. برنده کسیه که تو این مدت روی خودش سرمایه گذاری کنه و مهارتهاش رو ارتقاء بده.
– این یکی نکته ی که می خوام بگم تا حدی نظر شخصیه و فراتر از وضعیت فعلی. قبل از اینکه بحث قهرمانی، فایتر شدن و پول درآوردن توی رزمی اینقدر پررنگ بشه، بخش قابل توجهی از کسانی که جذب باشگاه های رزمی می شدن دنبال ارتقاء خودشون بودن. اصولا در دوران سختی یکی از جاهایی که باید مخاطب پیدا کنه کلاسهای رزمیه. من خودم وقتی می رفتم رزمی زمان جنگ بود، واقعا باشگاه ها اون دوران به مراتب شلوغ تر از امروز بودن. حتی اگه دقت کنید می بینید معمولا گرایش به رشته های رزمی تو کشورهایی شبیه به ما زیاده، چرا؟ به نظر من این به تصور مردم از هنرهای رزمی برمی گرده. آدمها تو شرایط سخت دنبال راهی می گردن برای قوی تر کردن خودشون چه جسمی چه روحی. الان هم شرایط سخته اما جالبه که انگار دیگه رزمی برای کسی – حداقل در ایران – این کارکرد رو نداره و جای اون رو مثلا «یوگا» گرفته. چرا؟ چون طرف فلان آدمی که یوگا می کنه رو تو اینستاگرام نگاه می کنه که زندگیش چقدر رنگی و شاده و الان هم تنها دغدغه اش اینه که نمی تونه با دوستاش بره کافه! بعد بدون درنظر گرفتن شرایط زندگی اون آدم، تصور می کنه اگر اون هم بره دنبال یوگا مثل اون آدمه زندگیش بی دغدغه می شه. حالا شما نگاه کن با دیدن جماعت رزمی کار چی تو ذهن مخاطب میاد؟ دور از جون شما استثناها رو بذاریم کنار، عمدتا یک سری آدم بدون عزت نفس که با یک سری ژست های نمایشی و عناوین دروغ انگار دارن کمبود هاشون رو جبران می کنن، یا یک سری آدم که تو این شرایط مثل بقیه مردم عادی کاسه چه کنم چه کنم دستشون گرفتن. خب من نوعی چرا باید فکر کنم راه قوی تر شدنم تو این شرایط رزمیه؟ شمای مربی یعنی آینده ی من نوعی بعد از رزمی، و وقتی می بینم شما هم مستعصل تر از یک آدم معمولی نباشی همونقدر بلاتکلیف و پریشونی چرا باید راهی که شما رفتی رو برم؟ به نظر میاد بخشی از خلوت شدن باشگاه های رزمی توی این سالها از دست دادن این بخش از مخاطبینه، که اون هم تا حدی متاثر از شیوه برخورد و نوع واکنشیه که اهالی رزمی در شرایط بحرانی از خودشون به نمایش می ذارن. توقع اینه که کسی که سالها رزمی تمرین کرده، تو شرایط سخت حداقل تحملش و نوع واکنشش متفاوت باشه. منظورم این نیست که نقش بازی کنید و ژست سوپرمن بودن بگیرید. اما توی این شرایط مثبت تر باشید، شما الان باید روحیه بخش باشید، کسی باشید که ضمن درک شرایط سخت، سریع خودش رو جمع و جور می کنه و به جای غُر زدن دنبال راه حل می گرده، نه یک قربانی بی دفاع که انگار تسلیم محض شرایطه. قاعدتا الان توی این شرایط کشور کلاسهای رزمی باید به شدت پرمخاطب باشن اما روز به روز خالی تر می شن و این متاسفانه به عملکرد بد جمعی از مربیان و ورزشکاران رزمی برمی گرده.
—
مازیار عبداللهی نیا