مدتی بود که خبر آماده سازی تیم ملی کونگ فو جهت شرکت در مسابقات جهانی آلمان به گوش می رسید. ماجرایی که نهایتا دیروز با اعلام “قهرمانی تیم ملی آقایان در سرزمین ژرمن ها” از طرف فدراسیون به پایان رسید. اما حقیقت این است که این داستان به همین روشنی و شفافی که به نظر می رسد نیست. وقتی فدراسیون جودو، کاراته، تکواندو و حتی ووشو خبر از موفقیت تیم ملی در مسابقات جهانی می دهند، تکلیف همه با خبر مشخص است. مثلا وقتی فدراسیون تکواندو می گوید در مسابقات جهانی فلان عنوان را به دست آوردیم، منظورش از مسابقات جهانی دقیقا مسابقات جهانی تکواندو است. اما وقتی فدراسیون عجیب و غریبی با نام “کونگ فو و هنرهای رزمی” که آن را باید یکی از شاهکارهای وزارت ورزش و جوانان به حساب آورد می گوید “مسابقات جهانی”، شما دقیقا نمی دانید منظور چیست و با کدام مسابقات جهانی طرف هستید!
بایگانی نویسنده: مازیار عبداللهی نیا
فدراسیون باید مسئولیت عواقب تصمیماتش را بپذیرد
کسانی امروز ادعای حل مشکل کیک بوکسینگ را دارند که دیروز می خواستند مشکل حجاب اسلامی بانوان را در مذاکره با K-1 حل کنند!
اگر به شما بگویم شخصی، فدراسیونی یا سبکی ادعا کرده است که تشکیلات K-1 پیشنهاد برگزاری مسابقاتش در ایران را به ایشان داده و حالا کمیته فنی آنها دارد این پیشنهاد را بررسی می کند، یا آنها با K-1 صحبت کرده اند تا مشکل حضور بانوان با حجاب اسلامی در مسابقات جهانی کیک بوکسینگ حل شود(!)، واکنش شما چه خواهد بود و چه حسی بهتان دست خواهد داد؟ دستتان انداخته ام؟ دارم شوخی می کنم؟ یا دارم ادعاهای یکی از این سبکهای من درآوردی که ضریب هوشی مخاطبانشان را در حد جلبک دریایی فرض می کنند بازگو می کنم؟ هیچ کدام! دقیقا دارم محتوای یک خبر رسمی ادعا شده توسط یک مقام رسمی از یک فدراسیون رسمی که در خبرگزاری رسمی کشور منتشر شده است را بیان می کنم!
UFC ایران، مگه می شه؟ مگه داریم؟!
خیلی سال پیش وقتی رشته های اصطلاحا رینگی در ایران پا می گرفت و رزمی کاران زیادی مشتاق شده بودند در مورد این مسابقات بیشتر بدانند و آرزویشان این شده بود که بتوانند روزی در این رقابتها شرکت کنند، افراد سودجویی هم پیدایشان شد تا با استفاده از این اشتیاق و نیاز ایجاد شده برای خودشان کار و کاسبی راه بیاندازند. سالها بعد نوبت به رقابتهای MMA و مسابقاتی مثل UFC رسید تا تاریخ دوباره تکرار شود. با این تفاوت که حالا تعداد نشریات رزمی و سطح آگاهی رزمی کاران بسیار بیشتر از قبل به نظر می رسید و با وجود وسایل ارتباطی مثل اینترنت و… بعید به نظر می رسید دیگر براحتی قبل فریب دادن و فریب خوردنی اتفاق بیفتد. اما با کمال تاسف ظاهرا همیشه عده ای که بخواهند از ناآگاهی دیگران سوء استفاده کنند و عده ای که آماده فریب خوردن باشند وجود دارند و همدیگر را کامل می کنند!
ناقضین کپی رایت
متاسفانه در کشور ما مالکیت معنوی یا کپی رایت و توقع رعایت آن خصوصا در فضای وب تقریبا شوخی است. شما به عنوان یک تولیدکننده محتوا ممکن است در ابتدا بسیار جدی پیگیر حفاظت از آثار خود باشید، اما دیر یا زود متوجه می شوید که باید پذیرفت کپی کردن برای برخی آنقدر عادی و پیش پا افتاده شده و فرهنگ کپی کاری آنقدر در ذهن برخی از ما رسوخ کرده که باوراندن این حقیقت که این کار هیچ فرقی با دزدی ندارد کاری بس بیهوده و ناشدنی به نظر می رسد. برای من هم این اتفاق افتاد و بالاخره به این نتیجه رسیدم که پیگیری این ماجرا فقط جنگ اعصاب است.
نقدی بر عملکرد فدراسیون ورزشهای رزمی در مواجهه با مسئله واکو
اختلافات بین مسئولان واکو ایران و فدراسیون ورزشهای رزمی موضوع جدیدی نیست. اکثر دست اندرکاران رزمی کشور از این جدلها و چند و چونش باخبرند. ماراتن نفس گیری که به نظر می رسد به روزهای پایانی خودش نزدیک می شود. موضع نگارنده در باره این موضوع مشخص است و قبلا هم در نقدهای پیشین به آن اشاره کرده و البته مورد لطف جناب نصیری هم قرار گرفته است! موضع “رزم نیوز” هم کاملا مشخص است؛ نوع برخورد آقای نصیری کار را به جایی کشاند که رسما اعلام کند تا اطلاع ثانوی اخبار واکو را پوشش نخواهد داد! پس مشخص است که نه نگارنده و نه “رزم نیوز” قصدشان حمایت از مواضع و عملکرد آقای ناصر نصیری نیست. اما این بدان معنی هم نیست که طرف مقابل بدون نقص است و در مسیر درستی قدم برمی دارد.
یک رویا، چند فدراسیون، یک فستیوال
چندین سال پیش محمد نوحی رئیس پیشین فدراسیون ورزشهای رزمی ایده برگزاری یک فستیوال بین المللی در زمینه هنرهای رزمی به میزبانی ایران را مطرح و سپس آن را اجرایی کرد. اگرچه متاسفانه در اواسط راه کلا داستان تغییر کرد و این “فستیوال” به یک “فدراسیون” به ریاست جناب نوحی تبدیل شد که ایشان پس از کنارگذاشته شدن از فدراسیون ورزشهای رزمی به عنوان سرجهازی با خودشان بردند و حالا این روزها با عنوان پرطمطراق ” رئیس فدراسیون بین المللی فستیوال هنرهای رزمی جهان” این طرف و آن طرف پزش را می دهند! بحث البته این اقدامات آقای نوحی نیست که به اندازه کافی در موردش نوشته شده و به اندازه کافی هم مشخص شده که ظاهرا هیچ مسئولی در وزارت ورزش نه گوشی برای شنیدن و نه همتی برای پیگیری اش دارد. بحث، اصل ایده ی داشتن یک فستیوال با کیفیت- نه از آن جنسی که فقط به درد تولید آمار تعداد شرکت کنندگان و جار زدن در رسانه ها می خورد – با موضوع هنرهای رزمی در کشور است.
دوره آموزشی بقا در خیابان
این ره که WAKO می رود به ترکستان است
در برخی از رشته های ورزشی وقتی صحبت از فدراسیون جهانی می شود، همگان تنها عنوان یک فدراسیون در ذهنشان نقش می بندد. مثل فوتبال که با شنیدن نامش همه به یاد FIFA می افتند. اما در برخی از رشته های ورزشی – خاصه ورزشهای رزمی – بعضا چندین فدراسیون و انجمن – البته در لول های مختلف – فعالیت می کنند. در کیک بوکسینگ نیز از سالهای دور سازمانهای متعددی فعال بوده اند که از شناخته شده ترین هایشان می توان به تشکیلاتی مثل WKA، ISKA، WAKO، IKF، IAKSA اشاره کرد. در سال ۲۰۰۶ میلادی از بین آنها، IAKSA در WAKO ادغام و WAKO موفق به عضویت در تشکیلات “SportAccord” (در آن زمان GAISF ) شد. بطور طبیعی از آن تاریخ به بعد، از دید “اسپرت آکورد” و بعدها “شورای المپیک آسیا”، WAKO به عنوان متولی رسمی کیک بوکسینگ آماتور شناخته می شد.
لزوم بازنگری در فلسفه وجودی برخی از فدراسیونهای رزمی
مجمع انتخاباتی فدراسیون ورزشهای رزمی پس از کش و قوس های فراوان بالاخره ماه پیش برگزار و محمود رشیدی به عنوان ریاست جدید این فدراسیون انتخاب شد. اگرچه اینکه چه کسی، با چه شناختی از رشته های رزمی و با چه برنامه هایی در راس یک فدراسیون قرار بگیرد بدون تردید در نحوه عملکرد آن فدراسیون موثر است، اما به نظر می رسد مشکلات رشته های رزمی کشور با عوض شدن مدیران و مسئولان فدراسیون ها حل نخواهد شد، چراکه بعضا نفس وجودی برخی از فدراسیونهای ما به شکلی است که خود به خود ایجاد اشکال می کند.