بایگانی نویسنده: مازیار عبداللهی نیا

یکی از موضوعات مهمی که همیشه قبل از انتخاب یک رشته رزمی توصیه می شود به آن توجه کنید، این است که ببینید هدفتان از روی آوردن به رشته های رزمی چیست؛ قهرمانی و یا دفاع شخصی؟ شاید این سئوال برایتان پیش بیاید که چه لزومی به اینکار هست؟ مگر اصلا این دو هدف در تضاد با هم هستند؟ مگر نه اینکه رشته های رزمی می توانند هردوی این اهداف را محقق کنند؟ در جواب باید گفت؛ ممکن است این حرف در مورد بیشتر رشته های رزمی درست باشد،اما این روزها همه می خواهند در یک مدت زمان مشخص و کوتاه به اهدافی که دارند برسند. اینجاست که مشخص کردن هدف بسته به اینکه اولویت شما از تمرین چیست، شمارا در انتخاب رشته ای که اهدافتان را زودتر محقق می کند یاری می کند. مثلا کسی که به رشته جودو روی میاورد، هم می تواند هدفش قهرمانی باشد و هم دفاع شخصی. همینطور کسی هم که به تمرین کاراته می پردازد، می تواند هردوی این اهداف را مدنظر داشته باشد. هردوی این افراد پس از مثلا ۵ سال تمرین مداوم، هم می توانند به یک قهرمان تبدیل شده باشند و هم در صورت لزم می توانند از مهارت هایشان برای دفاع از خود استفاده کنند. اما حالا اگر یک محدودیت زمانی را درنظر بگیریم چطور؟ درواقع بحث اصلی زمانی است که شما در یک مدت زمان کوتاه می خواهید به یک هدف مشخص برسید.

بیشتر بخوانید ←

منبع عکس: last.fm

آیا فقط کشورها سرود ملی دارند؟ آیا می شود سازمان ها، گروه های علاقمند به یک موضوع مشترک و… هم برای اتحاد و همبستگی بیشتر بین اعضایشان یک سرود که خاص گروه یا سازمان خودشان باشد، داشته باشند؟ مثلا چرا هنر رزمی زیبا و مهیج “موی تای” برای خودش سرود رسمی نداشته باشد؟ سرودی که ضمن اشاره به اهداف این هنر رزمی زیبا، عامل مشترکی هم برای نزدیکی همه ی موی تای کاران در سرتاسر جهان باشد؟ واقعا چراکه نه؟! داستان این ایده هیجان انگیز از مسابقات جهانی سال گذشته که به میزبانی ازبکستان در شهر تاشکند برگزار شد، آغاز شد. فدراسیون موی تای ازبکستان با پخش آهنگ We are Muaythai که توسط خانم Sevara Nazarkhan خواننده، موزیسین و ترانه سرای مشهور ازبک در لندن ضبط شده بود، همه را غافلگیر کرد. شعر زیبای این آهنگ آنقدر تاثیرگذار بود که مسئولان فدراسیون بین المللی IFMA درخواست کردند این سرود به عنوان سرود رسمی موی تای معرفی شود و امسال در مراسمی در بانکوک رسما این موضوع اعلام شد. با کلیک بر روی “سرود رسمی موی تای” در لینک زیر می توانید این آهنگ زیبا را بشنوید. 

سرود رسمی موی تای (کلیک کنید)

–

We are Muaythai

The science of eight
Standing alone on the battlefield
The promise of peace
The promise of how to defend the weak
Making a vow
To the power of will
Showing our skill
Following through
A fighter who’s true never knows defeat

We are the art of heart and body – Muaythai
Pride and honour we embody – Muaythai
From a father to a son  – Muaythai
A spirit stronger than a gun – We are Muay Thai

Through wars and tears
Unarmed but with love we train
Showing no fear
Knowing the years of joy and pain
A hand in a glove
Teaching our children to dare
For one and for all
Standing tall
The art of eight limbs free and fair

We are the art of heart and body – Muaythai
Pride and honour we embody – Muaythai
From a father to a son  – Muaythai
A spirit stronger than a gun – We are Muaythai

–

  © Copyright Sevara Nazarkhan

Used with permission of Sevara Nazarkhan and the Uzbekistan Muaythai Federation

Source: IFMA

آهنگ Gangnam Style  که توسط خواننده کره ای اجرا و این روزها حسابی محبوب شده است، حالا در نقش یک ترفند دفاع شخصی ظاهر می شود! نگاه کنید!

شاید این ویدئو فقط یک شوخی به نظر برسد. اما در حقیقت اصل “غافلگیری” یک اصل مهم در دفاع شخصی است. وقتی کسی به شما حمله می کند، طبیعتا انتظار یکسری واکنش های طبیعی مثل مقاومت کردن یا یک اجرای یک تکنیک دفاعی رایج را از طرف شما دارد و از لحاظ روانی برای آن آماده است. اما  مواجهه با یک حرکت کاملا خارج از تصور، در یک آن ذهن او را کاملا به هم می ریزد و به قول معروف طرف هنگ می کند. درست مثل آنچه در این ویدئو اتفاق می افتد!

آدرس ویدئو:

  http://en-maktoob.screen.yahoo.com/gangnam-style-self-defense-143623537.html

—

هنرهای رزمی از شرق پدید آمدند و صحبت از این قاره، همواره ما را به یاد استادان کهن و شاید کمی هم مرموز هنرهای رزمی می اندازد. اما این روزها اکثر مصاحبه ها و گزارشها مربوط به قهرمانان ورزشی این رشته ها است. شاید برای تنوع هم که شده، بد نباشد گاه گداری سراغی از اساتید راستین «بودو» بگیریم و نظراتشان را جویا شویم.

استاد کِنجی هایاشی Kenji Hayashi، یکی از همین اساتید است. او درطول زندگی اش در اکثر هنرهای رزمی و یا به قول خودش هنرهای «بودو» اعم ازشناخته شده و شناخته نشده اش، زیر نظر اساتید بزرگی چون هیروشی تادا،هیکو شیرو ساتو و… به تمرین پرداخته و از دوجو ها و معابد متعدد «ذن» بازدید و از اساتید آن کسب تجربه کرده است. وی هم اکنون استاد درفنون شمشیر و هنرهای ایی آی دو، کن جوتسو، آی کیدو و متخصص در«ذن»، طب سوزنی، یوگا، چودو(تمرینات تنفسی)، « یو جو هو» و« یوتای هو» است. او که از سال ۱۹۸۵ به همراه همسر و سه فرزندش در آلمان زندگی و به آموزش هنرهای رزمی مشغول است، درخواست ما برای یک مصاحبه کوتاه را پذیرفت که ماحصل آن را خدمتتان تقدیم می کنیم :

بیشتر بخوانید ←

همه می دانیم که رشته «کشتی» از سابقه تاریخی در ایران برخورداره و به نوعی ورزش ملی ما محسوب میشه. همیشه به این موضوع فکر می کردم که کشتی های محلی ما که در بیشتر استانهای کشور به شکل و شمایل بومی تمرین می شه خیلی جای کار داره و اگر یک کار پژوهشی درست و حسابی روی اونها بشه، چه بسا بشه انونها رو به عنوان استایلهای سنتی کشتی به دنیا معرفی کرد. چند روز پیش اتفاقی چشمم به این خبر افتاد که «کشتی گیله مردی ثبت جهانی شد». خب هم هیجان زده شدم و هم کنجکاو. گفتم انگار بالاخره یه عده به فکر افتادن و داره اتفاق های خوبی میافته. اما… اما… اما وقتی متوجه شدم جریان از چه قراره رسما هنگ کردم! حالا ببینید جریان از چه قراره:

بیشتر بخوانید ←

همه روزه صدها نفر علاقه مند به عنوان هنرجو در کلاس های رزمی ثبت نام می کنند. اما تنها عده معدودی از آنها این مسیر را تا رسیدن به درجات بالا ادامه می دهند. این موضوع دلایل گوناگون و متنوعی دارد. شاید یکی از دلایل اصلی آن، عدم تطابق پیش فرض ها و تصورات این هنرجویان با حقیقتی است که با آن روبرو می شوند. گاهی اوقات نیز انتخاب اشتباه یک سبک یا یک کلاس رزمی و پیامد های حاصل از آن می تواند دلیل این امر باشد. از اینرو مجموعه مواردی که شما باید قبل از ثبت نام در کلاس های رزمی در نظر بگیرید، از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر آماده اید با هم پنج مورد اساسی در این زمینه را مرور می کنیم:

بیشتر بخوانید ←

این روزها در جامعه رزمی صحبت از مسابقات جهانی “توآ” و جهانی شدن “رزم های ایرانی” و از این حرفهاست. مسئولین فـدراسـیـون “کـونـگ فـو” و الـبـته  “ووتا” با آب و تاب از کشفیاتشان مبنی بر وجود رزم در ایران باستان و هاج و واج ماندن خارجی ها از اسناد شگفت آور کشف شده سخن گفته و می گویند: “این شرایط رو ما داریم ایجاد می کنیم که دنیا را به این آگاه بکنیم که ایران تاریخ داره و این هنر و این تاریخ رو به دنیا صادر بکنیم.” نظر به اینکه در اینجا بحث “رزم های محلی” و “رزم ایرانی” مطرح شده و موضوع  شخصی نیست، یعنی قضیه در حد تحقیقات یا ابداع یک سبک یا ادعاهای شخصی یک نفر نیست و حالا قرار است حاصل این پروژه با حمایت وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به سازمانهای بین المللی معرفی و به قولی جهانی شود، موضوع دیگر شوخی نیست که بنشینیم و ببینیم یک عده چکار می کنند یا نمی کنند. قضیه ملی است و از آنجا که ظاهرا مسئولان رده بالای ورزش کشور اهمیت آن را جدی نگرفته و متوجه تبعات احتمالی آن در صورت طی نکردن یک روند صحیح نیستند، لازم است تا هر کس که می تواند و نظر و نقد و پیشنهادی دارد در این بحث های مطرح شده مداخله کند. به هرحال تاریخ این کشور ارث پدری یک عده خاص یا سرقفلی یک فدراسیون بخصوص نیست که همه تماشاچی باشیم و یک عده برای خودشان ببرند و بدوزند.  به عنوان کسی که شخصا در مورد تاریخچه و وجود احتمالی روش هایی از رزم در ایران باستان دغدغه داشته ام، می خواهم این نکته را در همین اول بحث بگویم که این نوشته  – که طبیعتا ممکن است خالی از خطا هم نباشد – اگرچه ممکن است در برخی از قسمت ها با کمی تندی و نقد بی رحمانه همراه باشد، اما وجدانا از نگارش آن هدفی جز دلسوزی و هشدار به مسئولان  و همه کسانی که هم در مورد تاریخ و گذشته ایران و هم در مورد هنرهای رزمی دغدغه و نگرانی دارند نداشته ام و امیدوارم این مطلب باعث دلخوری شخص یا فدراسیونی نشود.

ادامه نوشته

عکس از هاملت سهاکیان

در حالیکه به قول خود مسئولان فدراسیون ورزش های رزمی بیشتر از ۶ ماه به برگزاری سومین دوره فستیوال هنرهای رزمی در جزیره کیش مانده است، سرپرست فدراسیون توضیحاتی درباره این دوره از فستیوال داده اند که به نوبه خودش بسیار جالب و تامل برانگیز است. از دعوت «مایک تایسون» به ایران تا صحبت از اینکه این فستیوال، فستیوال «برسی» فرانسه را پشت سر گذاشته و صحبت از هزینه یک میلیارد تومانی برگزاری آن که البته مسئولان وزارت ورزش قرار است پرداخت کنند!! در مورد دعوت از قهرمان اسبق بوکس حرفه ای جهان «مایک تایسون» که حرفی نمی زنیم. از قدیم گفته اند «سنگ بزرگ علامت نزدن است» و تجربه این سالها هم به ما نشان داده که اعلام اینگونه خبرها بیشتر کارکرد تبلیغاتی دارد و نباید زیاد جدیشان گرفت. آوردن «جکی چان» هنرپیشه شاخص سینمای اکشن به دعوت فدراسیون سابق کونگ فو، صحبت از پیشنهاد برگزاری مسابقات جایزه بزرگ K-1 به میزبانی جزیره کیش! آوردن خانم «هیلاری سوانک» هنرپیشه اسکاری هالیوود جهت برگزاری سمینار کیک بوکسینگ برای بانوان ایرانی! و حالا هم دعوت از «مایک تایسون»! سرنوشت این یکی هم احتمالا فرقی با آن قبلی ها که هیچ کدام نه منطق درستی داشت و نه عملی شد ندارد. اما در مورد برخی دیگر از اظهارات مطرح شده – خصوصا در رابطه با مقایسه این فستیوال با جشنواره «برسی» جای بحث بسیار است.

بیشتر بخوانید ←