فقط چند روز دیگر تا شروع بزرگترین رویداد ورزشی جهان باقی مانده اما گویی “صدا و سیما” این موضوع برایشان چندان جذابیتی ندارد. هنوز یادمان نرفته از چهار-پنج ماه مانده به جام جهانی فوتبال چند برنامه ورزشی به صدا و سیما اضافه شد و چگونه همه احساس وظیفه می کردند به قول خودشان فضای جامعه را فوتبالی کنند. آن همه بریز و بپاش و اعزام کاروان هنرمندان و غیره هم که به جای خود.
دراینکه نگاه مسئولان ما به ورزش نگاهی صرفا ابزاری است تردیدی نیست. اما بدبختانه همین را هم درست بلد نیستند و در تشخیص اینکه کدام رویداد و کدام میدان برای همان استفاده ابزاری شان ارجح تر است ناتوانند.
نشریه “اسپرت کال” پس از بازیهای المپیک لندن یک مقایسه آماری بین دو المپیک و دو جام جهانی پیشین انجام داده بود که مرور آن حاوی نکات بسیار جالبی است: در جام جهانی فوتبال شما تنها با ۱ رشته ورزشی و طرفدارانش مواجه هستید ولی در بازیهای المپیک با ۲۶ رشته مختلف ورزشی(که حالا بیشتر هم شده اند) و به همان نسبت سلایق و مردم بیشتر. در جام جهانی تنها نمایندگان ۳۲ کشور و جمعا ۷۳۶ ورزشکار مستقیما در رقابتها حضور دارند درحالیکه در رقابتهای المپیک با یک اختلاف چند برابری نمایندگان بیش از ۲۰۰ کشور جهان و بیش از ۱۰٫۰۰۰ ورزشکار حضور دارند. طبق آمار مربوط به آخرین جام جهانی و آخرین المپیک، تعدا بلیت فروخته شده در جام جهانی فوتبال کمتر از ۳ میلیون بلیت و تعداد بلیتهای فروخته شده در بازیهای المپیک ۷ میلیون بلیت بوده است. پخش تلویزیونی مسابقات جام جهانی فوتبال در ۲۱۷ کشور اما پخش بازیهای المپیک در ۲۲۰ کشور جهان صورت پذیرفته است. انصافا شما بلال هم بخواهید باد بزنید و بفروشید ترجیح می دهید بیشتر دور و ور کدام یک از این دو رویداد بچرخید؟! حتی اگر این آمار برعکس هم بود بازعقل و منطق حکم می کرد روی رویدادی سرمایه گذاری کنیم که در آن حرفی برای گفتن داریم نه رویدادی که قرار است بین ۳۲ تیم بشویم سی و دوم.
—