ساعاتی پیش در مرحله یک چهارم نهایی رقابتهای RIZIN ژاپن، امیر علی اکبری موفق شد با رای داوران بر هیث هرینگ حریف کهنه کار آمریکایی اش غلبه کند.
راند اول امیر یک شروع طوفانی داشت، ضربات مشت و زانو، زمین زدن هرینگ و ضربات سنگین مشت. مشخصا سعی داشت حریفش را مثل مبارزه های قبلی و با همان شیوه شکست دهد. در یک و نیم دقیقه اول حریف آمریکایی هیچ حرفی برای گفتن نداشت و سناریو داشت مثل همان مبارزه های قبلی پیش می رفت، فقط فرقش این بود که «هرینگ» ناک اوت نمی شد! با به دارزا کشیدن این مرحله دیگر مشهود بود که امیر کمی خسته و ضرب ضرباتش گرفته شده است. راند اول با برتری کامل امیر به پایان رسید.
دقیقه اول راند دوم در حال تمام شدن بود که «هرینگ» بالاخره خودی نشان داد و موفق شد امیر را برای لحظاتی گیر انداخته و چند ضربه زانو اجرا کند. اما ضربات کاری نبود و امیر هم موفق شد خودش را از وضعیت پیش آمده خلاص کند. واقعا مبارزه از ریتم افتاده بود و هر دو مبارز خسته بودند. «هرینگ» کماکان صرفا ناک اوت نمی شد و علی اکبری هم کاملا خسته و کلافه شده بود. یک «راند هاوس کیک» غافلگیر کننده اما بی اثر دومین خودنمایی ناکام هرینگ بود. اگرچه در دقیقه پایانی دوباره سعی کرد با مهارتهای استرایکینگ خودش حملاتی را ترتیب دهد اما او هم ضرباتش رمقی نداشت و دوباره در ثانیه های آخر به خاک امیر رفت و زنگ پایان مبارزه به صدا درآمد.
به نظر می رسه نقطه قوت بزرگ امیر علی اکبری همچنان انگیزه بالا و تجربه و مهارتش در فنون کشتی است، در ضربات دست و پا هم اگرچه چیز خاصی ازش ندیدیم اما دفاع و فرار از این ضربات را کمابیش خوب یاد گرفته و در مقابل ضربات هرینگ چندان غافلگیر نشد. اما اگر نخواهیم احساسی با قضیه برخورد کنیم امیر مشخصا چند نقطه ضعف مشهود داره:
یکی اینکه انگار به جز همون شیوه همیشگی به زمین زدن حریف و پشت بندش ضربات سنگین مشت، استراتژی دیگری برای پیروزی در مبارزه هاش نداره. مشکل اینجاست که اگر این شیوه جواب نداد، فقط به مبارزه ادامه می ده تا دوباره فرصتی برای اجرای همین استراتژی تکراری پیش بیاید و این قطعا خوب نیست.
دوم اینکه در این رویارویی مشخص شد که ظاهرا در مبارزه های طولانی نفس کم میاره. خسته شدن هرینگ در طول این مبارزه قابل پیشبینی بود چون ۸ سال از میدان مبارزه دور بوده، اما قطعا امیر اگر این ضعف رو برطرف نکنه در آینده به مشکل می خوره. فراموش نکنیم مسابقات RIZIN دو راند ۵ دقیقه ایست اما معمولا مسابقات MMA در ۳ راند و مسابقاتی که بر سر کمربند قهرمانی باشند در ۵ راند ۵ دقیقه ای برگزار می شه و این یعنی امیر در این زمینه نیاز به کار داره. البته بخشی از این ماجرا به تکیه زیاد امیر به گلاویزی و فنون کشتی برمی گرده که واقعا انرژی بر هستند. درواقع امیر باید کمی روی مدیریت انرژی در طول مبارزه کار کنه. اون در حملات انفجاری خوب کار می کنه اما اینکه بعدش نفس کم میاره می تونه یک نقطه ضعف براش محسوب بشه.
روی تکنیکهای تسلیمی هم به نظر ضعف داره. خصوصا در راند دوم در یکی دو موقعیت اگر آماده تر بود می تونست حریفش رو وادار به تسلیم کنه، و البته حریفش هم اگر خسته نبود می تونست کار دستش بده. در مقابل یک حریف آماده و تکنیکی ممکنه دیگه مثل اینبار در این مورد بخت یارش نباشه.
همونطور که اشاره شد انگیزه بالا و مهارت در کشتی برگ برنده امیره، اما هنوز برای اینکه به یک فایتر تمام عیار MMA تبدیل بشه کار داره.
درپایان خوب است به برخورد و رفتار خوب اینبارعلی اکبری در مراسم وزن کشی، قبل و بعد از مبارزه هم اشاره کنیم. به این امید که از این پس شاهد همین نوع رفتار از او باشیم.
پ.ن: این ششمین مبارزه پی در پی هرینگ بود که نتیجه آن با رای داوران مشخص شد. فکر می کنم او از این نظر رکورد دار است! واقعا باید او را یکی از بدقلق ترین فایترهای MMA به حساب آورد.
—
مازیار عبداللهی نیا