ناقضین کپی رایت

متاسفانه در کشور ما مالکیت معنوی یا کپی رایت و توقع رعایت آن خصوصا در فضای وب تقریبا شوخی است. شما به عنوان یک تولیدکننده محتوا ممکن است در ابتدا بسیار جدی پیگیر حفاظت از آثار خود باشید، اما دیر یا زود متوجه می شوید که باید پذیرفت کپی کردن برای برخی آنقدر عادی و پیش پا افتاده شده و فرهنگ کپی کاری آنقدر در ذهن برخی از ما رسوخ کرده که  باوراندن این حقیقت که این کار هیچ فرقی با دزدی ندارد کاری بس بیهوده و ناشدنی به نظر می رسد. برای من هم این اتفاق افتاد و بالاخره به این نتیجه رسیدم که پیگیری این ماجرا فقط جنگ اعصاب است.

به همین خاطر مدتهاست که دیگرخیلی پیگیر کپی های غیرمجاز مطالب آموزشی نیستم. اما قبول کنیم که بین دوست نوجوان یا جوانی که دانسته و نادانسته یک مطلب آموزشی را کپی و در صفحه وبلاگش منتشر می کند با کسی که مثلا مربی است، خبرنگار یا صاحب نشریه است، یعنی شغلش این است و از تولید شما سوء استفاده می کند فرق بسیار است. این دومی از دید من اصلا قابل چشم پوشی و اغماض نیست چراکه اصولا دیگر بحث شخصی و یک کپی کاری ساده نیست، بلکه مسئله سوء استفاده است و شما از خودتان هم که بگذرید درمقابل مخاطبتان مسئول هستید و نمی توانید نسبت به آنها  بی تفاوت باشید. به هر حال برخلاف میل باطنی جهت جلوگیری از سوء استفاده بیشتر تصمیم گرفتم آن دسته از افرادی که مشخص باشد عامدانه و آگاهانه و با هدف استفاده شغلی دست به کپی زده اند را در این صفحه معرفی کنم.

از شما دوستان عزیز هم تقاضا دارم درصورت مشاهده سوء استفاده از مطالب و دوره های آموزشی ارائه شده در این سایت توسط چنین افرادی، لطف کرده و جهت پیگیری به من اطلاع دهید.

* می پذیرم که ممکن است برخی از این دوستان نادانسته مرتکب این خطا شده باشند. حقیقت  این است که آنقدر کپی کاری فرآوان اتفاق می افتد که خیلی اوقات منبع اصلی یک اثر برای مخاطب مشخص نیست. مثلا ممکن است این دوستان متن یا تصویر مورد اشاره را از سایت دیگری کپی کرده و از منبع اصلی آن مطلع نبوده باشند. اگر هریک از این رفقا که اینجا لیست شده اند موردشان اینگونه بوده، پس از اصلاح مورد ذکر شده اطلاع دهند تا از این لیست حذفشان کنم.

—

ناقضین کپی رایت:

—

۱– آقای “وحید عزیزخانی” مربی دفاع شخصی

موارد کپی:

کپی تجربه شخصی و توضیحاتی که در صفحه کارگاه نینجای کوچک من آمده به اسم خودشون در وب سایتشون با عنوان هوار آکادمی.

استفاده از مطالب کتابچه رایگان مبانی حفاظت و دفاع شخصی در سایت و همچنین دوره های آموزشی پولی خودشون بدون کسب اجازه و ذکر منبع.

متاسفانه باوجود تذکر چندین باره، ایشون نه تنها اشتباهشون رو نمی پذیرن که حتی مدعی تولید این محتواها توسط تیم خودشون هم هستن!

—

۲– جناب آقای “عادل شیرزای” مربی آی کی دو و دفاع شخصی

موارد کپی:

کپی از نکات آموزشی، اینفوگرافیک های دفاع شخصی در اینستاگرام، صفحه فیسبوک و کانال تلگرامشون، کپی عنوان، متن و حتی بنر طراحی شده برای دوره آموزشی “دفاع شخصی در یک جلسه” و جدیدا کپی کامل جزوات آموزش مبانی دفاع شخصی و انتشار اون در قالب یک کتاب به نام خودشون و برادر محترموشون.

درضمن دوره ای که ایشان در صفحه فیسبوکشون مدعی آن هستند هرچه هست آن چیزی که در این سایت معرفی شده نیست و کلیه عنوان، توضیح و تصاویر معرفی شده در صفحه ایشان کپی غیر مجاز از این صفحه است.

همچنین کتاب «دفاع شخصی، از تئوری تا کاربرد» که ایشون منتشر و به فروش گذاشتند بالای ۹۰ درصد کپی مو به مو از جزوات آموزشی رایگان موجود در این صفحه است.

*ایشون البته بعد از مساله کتاب، تماس گرفتن و مواردی مثل استفاده از متن و تصاویر تبلیغاتی رو از صفحه فیسبوک خودشون حذف کردن که ممنونم. اما متاسفانه در مورد کتاب، ادعای ایشون که گفته بودن منابع در کتاب ذکر شده و تنها در نسخه الکترونیک به خواست ناشر از کتاب حذف شده مورد تایید ناشر قرار نگرفت.

—

۳– هفته نامه ورزشی «تماشاگر» از گروه نشریات همشهری

مورد کپی:

کپی مقاله «در اعماق MMA» که برای ماهنامه «رزم آور» نوشته شده بوده و تغییر عنوان آن به «بزن بزن پرطرفدار» و انتشار بدون اجازه و بدون ذکر منبع اون در هفته نامه تماشاگر.

—

۴– هفته نامه «نیرو»

مورد کپی:

کپی مطلب «امیر علی اکبری در RIZIN؛ خوب، بد، زشت» و انتشار اون در هفته نامه مورد اشاره بدون ذکر منبع.

—

۵– مجله «دنیای کشتی»

مورد کپی:

استفاده از نقد و تحلیلهای مربوط به آقای علی اکبری در کانال رسمی مجله بدون ذکر منبع.

—

۶– سبک دفاع شخصی رزم طوس(ایرون فایتر)

مورد کپی:

کپی غیرمجاز و استفاده بدون منبع از متون جزوه مبانی دفاع شخصی در وب سایت رسمی سبک.

—

امیدوارم همه ما یاد بگیریم همانطور که دست درازی به مال و اموال دیگران در تمامی فرهنگها و آیینیها کار ناپسندی محسوب می شود، استفاده از تولیدات، ایده ها و دارایی های فکری دیگران نیز به همان اندازه امری ناپسند بوده و هیچ فرقی با سرقت ندارد. اینکه ما شاید قانون سفت و سختی برای پیگیری آن نداریم و یا اینکه “همه همین کار را می کنند” بهانه های خوبی برای شانه خالی کردن از مسئولیت اخلاقی ما نیست و چیزی از زشتی کار کم نمی کند.

این توضیح را هم بدهم که این بحثها واقعا خیلی شخصی و سر اینکه این مال منه یا مال اونه و خودخواهی و این داستانها نیست، حقیقت این است که روند این کپی کاری ها که بطور کلی در کشور ما رایج شده اگر اصلاح نشود کلا تولید محتوا را با مشکل مواجه خواهد کرد، دیگر کمتر نویسنده و عکاسی انگیزه ای برایش باقی خواهد ماند که بخواهد وقت بگذارد و آثار بهتر و با کیفیت تری تولید کند. چون حتی سود معنوی اثرش هم به او نمی رسد چه برسد به سود مادی! در نهایت خود مخاطب هم ضرر خواهد کرد چون روز به روز از آثار با کیفیت محروم تر خواهد شد. شما الان یک موضوع را در گوگل به فارسی سرچ می کنید صد صفحه برایتان پیدا می کند که می بینید یک مطلب مشترک بیشتر نیست اما در صد سایت با صد نویسنده مختلف! آخر هم نمی فهمید بالاخره نویسنده واقعی مطلب کیست؟! در همین کانالهای تلگرامی نگاه کنید؛ اصلا آدم می خواهد بالا بیاورد از بس مطالب تکراری هر بار به اسم یک کانال برایش ارسال می شود!

حالا بحث حقوقی ماجرا به کنار که هنوز برای ما جا نیفتاده استفاده بدون اجازه از آثار فکری و معنوی افراد هیچ فرقی با دزدی از اموالشان ندارد. البته می دانم که گاهی وقتها واقعا عمدی در کار نیست و خیلی اوقات ما نادانسته مرتکب این خطا می شویم. اما باور کنید رعایت کپی رایت آنقدرها هم سخت و غیرممکن نیست. من خودم از ده سال پیش تصمیم گرفتم حتی در بحث نرم افزار خارجی هم از نسخه های کپی و قفل شکسته استفاده نکنم و واقعا آنقدر جایگزین پیدا کردم که همه ی این سالها بدون مشکل کارم پیش رفته. شاید در آینده پستهایی در مورد حقوق مالکیت معنوی و راههای استفاده قانونی از آثار دیگران، نرم افزارهای آزاد و… گذاشتم. برای همه مان خوب است. بالاخره یک روز در ایران هم قانون کپی رایت به شکل جهانی اش به اجرا درخواهد آمد، جدای بحث اخلاقی قضیه، اگر می خواهیم در آن زمان هر روز پایمان به دادگاه باز نشود، جریمه نشویم  و نرویم پشت میله های زندان، خوب است از همین حالا رعایت این قانون را در حد ممکن تمرین کنیم.

—