حدودا ده سال پیش که MMA یواش یواش داشت تو جامعه رزمی ما جای خودش رو باز می کرد، مطلبی نوشتم برای «رزم آور» با عنوان «در اعماق MMA» که معرفی اجمالی این مسابقات بود. این گذشت تا دو سال پیش که با زمزمه ورود ملی پوش سابق کشتی کشورمون به MMA برخی از نشریات غیر رزمی مثل مجله «تماشاگر» هم به این موضوع پرداختند. خب قابل حدس بود که درصد بالایی از مخاطبینشون اصلا نمی دونستن MMA چیه. به نظرم رسید الان زمان مناسبی است که برای معرفی MMA مطلب جدیدتری اینبار برای مخاطب عمومی تر بنویسم. رفتم یک نسخه از این مجله رو خریدم که ببینم سیستم کارشون چه جوریاس. مجله رو باز کردم و با دیدن اون تصویری که تو عکس دومی می بینید خشکم زد.
بله! دوستان خودشون هم به این نتیجه رسیده بودن که لازمه MMA رو معرفی کنند، منتهی خیلی راحت همون مطلب قدیمی رو با عوض کردن عنوانش به «بزن بزن پرطرفدار!» صاحب شده بودن، به همین راحتی به همین خوشمزگی! گفتم شاید این یک اتفاق بوده، چند هفته مجله رو پیگیری کردم و متوجه شدم متاسفانه این یک رونده و عمده مطالبی که تحت عنوان مطالب آموزشی یا معرفی رشته های ورزشی تو این مجله چاپ می شه کپی از مطالب دیگرون در اینترنته. یکی دو بار غیرمستقیم تو صفحاتشون پیغام گذاشتم و اطلاع دادم. گفتن به مسئولین مجله منتقل می کنند که ظاهرا هنوز در راه انتقاله! اون مطلب هم به نقل از سارق محترمش اونقدر تو این یکی دوسال اخیر با جوی که MMA راه انداخت بازنشر شد که حسابش از دستم در رفته. خودتون چند خط اولش رو بخونید احتمالا براتون آشناست اینقدر اینور و اونور دیدید.
حالا ببینید از چه مجله ای دارم صحبت می کنم؛ مجله تماشاگر زیرمجموعه نشریات همشهری بود، یکی از بزرگترین و حرفه ای ترین گروه نشریات کشور. وابسته به شهرداری که یعنی اون مشکلات مالی نشریات خصوصی رو هم نداشتن. مدیر مسئولش کی بود؟ آقای علیرضا دبیر قهرمان ملی و عضو شورای شهر! سردبیرش؟ آقای زمان آبادی دبیرکل انجمن نویسندگان و خبرنگاران ورزشی! بعد شما می خوای از چی به کی گلایه کنی؟ حکایت هرچه بگندد نمکش می زنند وای به وقتی که بگندد نمک همینه. حالا نیاید بگید بابا رزم آور هم خودش فلان و بیسار، بله متاسفانه الان طوری شده که اگر کسی از این کارها نکرده باشه باید تعجب کرد. به نظر من مشکل اینه که کپی کردن تو ایران برای شخص کپی کار نه تنها هزینه نداره که ظاهرا هر مطلبی که توسط هرکس و در هرکجا تولید بشه این دوستان بیشتراز تولیدکنندش خودشون رو صاحبش می دونن! این هم وضعیت رسانه های حرفه ای ماست.
—