درباره «تراش تاکینگ»، «رجزخوانی»، «کری خواندن» و یا هرچیزی که اسمش رو بذاریم بحث زیاده، اما حتی موافقانش هم نمی تونن منکر بشن که این جدالهای لفظی هم باید حد و مرزی داشته باشه وگرنه گاهی می تونه جنبه توهین به خودش بگیره و مشکل ساز بشه.
به نظر می رسه جدالهای لفظی بین «کانر مک گرگور» و «فلوید می ودر» هم که قراره به زودی مقابل هم به میدان برن یه جاهایی از حد خودش خارج و باعث ایجاد سوء تفاهم و دلخوری شده.
منبع: mmanews.com
فلوید در مصاحبه اخیرش با ESPN در مورد جدال لفظی با کانر گفته: من خوشم نیومد وقتی ما رو میمون خطاب کرد. به عقیده من این کاملا یک توهین بود. اون ما رو میمون خطاب کرد. این رفتارش رو دوست نداشتم. خب البته این باعث نشد که از کوره دربرم اما از این کارش خوشم نیومد.
فلوید به نوعی این حرف کانر رو نژاد پرستانه، توهین به مردم آمریکا و تمام سیاهپوستان جهان قلمداد کرده. از مالکوم ایکس، مارتین لوترکینگ نام برده و گفته برای همه سیاهان دنیا مبارزه می کنه.
البته در اینکه کانر واقعا دیگه بعضی جاها شورش رو درمیاره وقبلا هم بابت برخی از شیرینکاری های خارج از قاعده جریمه شده شکی نیست، اما در این مورد، فلوید هم به نظر می رسه قصد داره کمی بازارگرمی کنه و با این صحبت ها حداقل بخشی از مردم آمریکا و سیاهپوستان رو از نظر روانی همراه خودش کنه. با این حال اصل این موضوع که رجزخوانی های ورزشکاران حد و مرزی داره سر جای خودش باقیه. این حد و مرز رو گاهی شخصیت و ادب خود ورزشکار و گاهی فشار افکار عمومی، عرف و خط قرمزهای فرهنگی و گاه قانونی یک کشور مشخص می کنه. برای مثال چندی پیش یک فایتر اهل آفریقای جنوبی که حرکت مشابهی رو انجام داده بود نه تنها از مبارزه محروم شد که حتی کمربند قهرمانی قبلیش رو هم ازش پس گرفتند.
خوشبختانه اینجور رفتار هنوز همه ی فضای رقابتهای حرفه ای رزمی رو آلوده نکرده و به تناسب رشد این رفتار از این طرف هم صدای منتقدان یواش یواش داره درمیاد. تو همین زمینه دیروز دو تا نقد خیلی خوب دیدم که هشدار داده بودن اگر فکری به حال این برخوردهای بیرون کیج نشه ممکنه یواش یواش داخل کیج رو هم درگیر خودش کنه و با ندید گرفتن این گونه رفتار، تشکیلاتی مثل UFC روز به روز فضاشون از یک میدان رقابت «هنرهای رزمی» بیشتر شبیه رقابتهای WWE می شه.
—
مازیار عبداللهی نیا