نتایج یک تحقیق که به تازگی در ژورنال «تروما» منتشر شده حاکی از کمبود اطلاعات دقیق از میزان احتمال آسیب های مغزی در MMA نسبت به سایر رشته های رزمی است. محققین در بیمارستان سنت مایکل با بررسی مطالعاتی که بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۶ در این زمینه منتشر شده بوده اند نتیجه گیری کرده اند باوجود اینکه MMA امروز به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شده اما به اندازه کافی در مورد خطرات احتمالی آن تحقیق نشده است.
چند سال پیش نتیجه پژوهشهای صورت گرفته در دانشگاه تورنتو حکایت از آن داشت کهMMA از لحاظ احتمال آسیب های مغزی به شکل قابل توجهی از رشته های پربرخوردی مثل هاکی، فوتبال آمریکایی، بوکس و کیک بوکسینگ بالاتر است. نتیجه آن تحقیقات البته منتقدانی نیز داشت. آنها معتقد بودند بررسی تعدادی آمار و تماشای چند ویدئو را نمی توان تحقیقات علمی نامید و اگر رقابتهای MMA بصورت میدانی مورد بررسی قرار گیرد، مشخص خواهد شد که ضربات برعکس رشته ای مثل بوکس در طول مبارزه روی سرو وصورت متمرکز نیست.
اما نکته اینجاست که هم در تحقیقات قبلی و هم در تحقیق جدید آنچه به طور ویژه مورد اشاره قرار گرفته TKO یعنی ناک اوت های فنی است. درواقع در پژوهش قبلی هم وقتی صرفا KO یا ناک اوت ها مورد توجه قرار گرفته بود میزان خطر چندان نسبت به رشته ای مثل بوکس بالاتر نبود و حتی به شکل معنی داری از فوتبال آمریکایی کمتر بود. اما وقتی مجموع «ناک اوت» و «ناک اوتهای فنی» مورد بررسی قرار می گرفت احتمال آسیب افزایش می یافت. در رقابتهای بوکس و کیک بوکسینگ هنگامی که مبارز بر اثر یک ضربه تعادل خود را از دست داده و به زمین می افتد، یک زمان مشخص درنظر گرفته می شود و ورزشکار در این زمان فرصت دارد تا خودش را سرپا کند اما در رقابتهای MMA عملا چیزی به عنوان «ناک داون» وجود ندارد و در وضعیت مشابه، بدون آنکه مبارز از هوشیاری کافی برای تصمیم به ادامه مبارزه برخوردار باشد – البته درصورتی که داور متوجه این موضوع نشود – باز هم زیر ضربات متعدد دیگری قرار خواهد گرفت تا زمانی که داور مبارزه را متوقف و اعلام TKO کند و دقیقا همین بخش است که به اعتقاد محققین به طور ویژه احتمال آسیب های مغزی را بالا خواهد برد.
همچنین در تحقیقات جدید اشاره شده که یک مبارز در طول عمر حرفه ای خود به طور میانگین ۶٫۲ ناک اوت یا ناک اوت فنی را تجربه می کند. به گفته آنها بررسی هایی که تا به حال روی مبارزان آسیب دیده انجام گرفته کوتاه مدت بوده درصورتی که برخی از آسیبهای وارده به سر ممکن است در درازمدت خود را نشان دهد.
البته این محققین درنهایت نتیجه گیری کرده اند که فقدان اطلاعات دقیق و با کیفیت، باعث شده که نتوان یک مقایسه دقیق بین میزان و شدت آسیب های سر مسابقات MMA در مقایسه با سایر ورزشهای رزمی داشت.
—
مازیار عبداللهی نیا