قبلا در این مورد نوشته بودم که اگرچه تمرین «هنرهای رزمی» می تواند در «دفاع شخصی» موثر باشد و اگرچه تکنیک های بخش فیزیکی «دفاع شخصی» از «هنرهای رزمی» استخراج شده اند، اما «دفاع شخصی» با تعریف امروزی آن، لزوما همان «هنرهای رزمی» و یا بدتر از آن، سبکی از «هنرهای رزمی» نیست. دفاع شخصی فقط مهارت های فیزیکی هم نیست. حتی وقتی کارگاه های آموزشی در این زمینه در مجله «رزم آور» ترتیب دادیم تا این خلاء آموزشی در «دفاع شخصی» کشور را برطرف شود، همواره با علامت سئوال و بعضا تعجب مخاطبین مواجه بودم و خیلی زود متوجه شدم ظاهرا این حرفها در مقابل جذابیت های تکنیکی «هنرهای رزمی» و شخصیت های سینمای رزمی که یک تنه پس چند ده نفر شرور برمی آیند، چندان خریداری ندارد! اما با توجه به محتوای برخی از پیامک هایی که بعضا خود رزمی کاران برایمان ارسال می کنند و از ناتوانی شان در درگیری های خیابانی علیرغم آموزش هایی که دیده اند صحبت می کنند، و اتفاقات تاسف باری مثل قتل مرحوم «داداشی» که خبرهای آن در ماه های گذشته منتشر شد، احساس کردم شاید حالا شرایط پذیرش این حقیقت که «دفاع شخصی» فقط مهارت های فیزیکی نیست، بهتر از قبل محیا شده باشد.