بایگانی برچسب: s

همه می دانیم که رشته «کشتی» از سابقه تاریخی در ایران برخورداره و به نوعی ورزش ملی ما محسوب میشه. همیشه به این موضوع فکر می کردم که کشتی های محلی ما که در بیشتر استانهای کشور به شکل و شمایل بومی تمرین می شه خیلی جای کار داره و اگر یک کار پژوهشی درست و حسابی روی اونها بشه، چه بسا بشه انونها رو به عنوان استایلهای سنتی کشتی به دنیا معرفی کرد. چند روز پیش اتفاقی چشمم به این خبر افتاد که «کشتی گیله مردی ثبت جهانی شد». خب هم هیجان زده شدم و هم کنجکاو. گفتم انگار بالاخره یه عده به فکر افتادن و داره اتفاق های خوبی میافته. اما… اما… اما وقتی متوجه شدم جریان از چه قراره رسما هنگ کردم! حالا ببینید جریان از چه قراره:

بیشتر بخوانید ←

این روزها در جامعه رزمی صحبت از مسابقات جهانی “توآ” و جهانی شدن “رزم های ایرانی” و از این حرفهاست. مسئولین فـدراسـیـون “کـونـگ فـو” و الـبـته  “ووتا” با آب و تاب از کشفیاتشان مبنی بر وجود رزم در ایران باستان و هاج و واج ماندن خارجی ها از اسناد شگفت آور کشف شده سخن گفته و می گویند: “این شرایط رو ما داریم ایجاد می کنیم که دنیا را به این آگاه بکنیم که ایران تاریخ داره و این هنر و این تاریخ رو به دنیا صادر بکنیم.” نظر به اینکه در اینجا بحث “رزم های محلی” و “رزم ایرانی” مطرح شده و موضوع  شخصی نیست، یعنی قضیه در حد تحقیقات یا ابداع یک سبک یا ادعاهای شخصی یک نفر نیست و حالا قرار است حاصل این پروژه با حمایت وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به سازمانهای بین المللی معرفی و به قولی جهانی شود، موضوع دیگر شوخی نیست که بنشینیم و ببینیم یک عده چکار می کنند یا نمی کنند. قضیه ملی است و از آنجا که ظاهرا مسئولان رده بالای ورزش کشور اهمیت آن را جدی نگرفته و متوجه تبعات احتمالی آن در صورت طی نکردن یک روند صحیح نیستند، لازم است تا هر کس که می تواند و نظر و نقد و پیشنهادی دارد در این بحث های مطرح شده مداخله کند. به هرحال تاریخ این کشور ارث پدری یک عده خاص یا سرقفلی یک فدراسیون بخصوص نیست که همه تماشاچی باشیم و یک عده برای خودشان ببرند و بدوزند.  به عنوان کسی که شخصا در مورد تاریخچه و وجود احتمالی روش هایی از رزم در ایران باستان دغدغه داشته ام، می خواهم این نکته را در همین اول بحث بگویم که این نوشته  – که طبیعتا ممکن است خالی از خطا هم نباشد – اگرچه ممکن است در برخی از قسمت ها با کمی تندی و نقد بی رحمانه همراه باشد، اما وجدانا از نگارش آن هدفی جز دلسوزی و هشدار به مسئولان  و همه کسانی که هم در مورد تاریخ و گذشته ایران و هم در مورد هنرهای رزمی دغدغه و نگرانی دارند نداشته ام و امیدوارم این مطلب باعث دلخوری شخص یا فدراسیونی نشود.

ادامه نوشته