اگر بحث فنی را بگذاریم کنار، مسابقاتی شبیه به مسابقات مرسوم MMA هیچگاه معرف واقعی هنرهای رزمی در بعد اخلاقی نبوده اند و چنین ادعایی هم نداشته اند. اینجا ورزش حرفه ایست، پول حرف اول را می زند و جنبه سرگرم کنندگی آن به جنبه اخلاقی اش می چربد.
اما برخلاف تصور برخی، این به آن معنی نیست که در حاشیه این مسابقات انجام هر کاری و هر رفتاری مجاز است و همه همیشه برای رفتار ناشایست برخی از مبارزان جنجالی هورا می کشند. کری خواندن و رجزخوانی در ورزش قهرمانی یک امر پذیرفته شده است. همانطور که در فوتبال هم شاهد هستیم مربیان یا اعضای تیم قبل از هر مسابقه برای هم کری می خوانند. در مسابقات رزمی چون به هرحال اسم مبارزه درمیان است این رجزخوانی ها بعضا پررنگ تر هم هست. اما این رجزخوانی ها هم قواعد و حد و مرز خودش را دارد و آنجا که بخواهد جنبه توهین به خودش بگیرد یا حرکاتی باشد که اثرات منفی اجتماعی داشته باشد بعضا با واکنش برخی از سازمانها یا مراجع ورزشی برخی از کشورها مواجه می شود.