کافی است یکبار هوس کنید با شلوار جین یکی از تکنیکهای پا را اجرا کنید تا با یک صدای قررررچ… حساب کار دستتان بیاید و خیلی زود متوجه شوید که اجرای بیشتر تکنیکهای پا با چنین شلوارهایی چه آبروریزی هایی در پی خواهد داشت! ظاهرا در دهه هفتاد و هشتاد میلادی که اوج محبوبیت فیلمهای رزمی در ایالات متحده بوده است، تعداد افرادی که چنین اتفاقی را تجربه کرده باشند بسیار زیاد بوده و پس از این تجربه تلخ و از آنجایی که از قدیم گفته اند احتیاج مادر اختراع است، به فکر طراحی و دوخت شلوار جینهایی با خشتک(کلمه مودبانه تری برایش پیدا نکردم) گشادتر که امکان اجرای ضربات رزمی پا را فراهم می کند می افتند تا این مشکل بزرگ را حل کنند!