احتمالا شنیدید که «جان جی آویلدسن» کارگردان شهیر آمریکایی در سن ۸۱ سالگی درگذشت. آویلدسن رو بیشتر به عنوان کارگردان فیلم «راکی» می شناسند اما او کارگردان سه سری اول مجموعه فیلمهای «کاراته کید» هم بود. نمی دونم این فیلم رو دیدید یا نه؟ من زیاد اهل فیلم نیستم اما این فیلم یکی از فیلمهای مورد علاقه دوران نوجوانیم بود. در ادامه با هم مروری داریم بر این فیلم که نسخه اولش سال ۱۹۸۴ تولید شده و شاید بشه اون رو یکی از دوست داشتنی ترین فیلم های سینمای رزمی به حساب آورد.
بایگانی برچسب: s
آکادمی جودو IJF
یکی از وظایف اصلی هر فدراسیونی تلاش جهت پرورش مربیان کارآزموده و ارتقاء سطح فنی و علمی اونهاست. متاسفانه در کشور ما این مسئله چندان جدی گرفته نمی شه، بیشتر فدراسونهای ما صرفا روی مدال آوری متمرکزند و فراموش کرده اند که تربیت ورزشکاران موفق منوط به در اختیار داشتن مربیان کارآزموده است.
خودت بسازش!
امیدوارم این پست بدآموزی نداشته باشه! حدود ۱۶-۱۷ سال پیش مجله ای منتشر می شد با نام “مارشال آرتز ترینینگ”، یکی از نویسنده هاش ظاهرا کارش این بود که از شرکتهای تولید و فروش تجهیزات رزمی که درصورت عدم رضایت اجناسشون رو پس می گرفتند محصولی رو سفارش می داد، جنس خریداری شده که به دستش می رسید زیر و بمش رو درمی آورد و به قول امروزی ها مهندسی معکوس می کرد، بعد جنس رو پس می فرستاد و خودش یکی ازش می ساخت! نحوه ساختش رو هم بعضا در قالب یک مقاله منتشر می کرد.
اویاما، مردی که کاراته به او مدیون است
امروز سالگرد درگذشت استاد فقید سوسای اویاما ی بزرگ، بنیانگذار کیوکوشین کاراته است. مردی که یادآور اساتید باستانی هنرهای رزمی در عصر حاضر بود. روزگاری مسابقات اوپن سبک او کیوکوشین، میعادگاه خیلی از مدعیان بود. مسابقاتی که هیچ گاه به پول آلوده نشد، جایی که عربده زدن و نفس کش طلبیدن نشان دل و جرات یک مبارز نبود بلکه روح واقعی رزم در نبرد مبارزان ۵۰ کیلویی مقابل حریفانی که دو برابرشان وزن داشتند نمود پیدا می کرد و مبارزات ۱۰۰ نفره که به نوعی ماراتن مبارزه بود، قدرت جسمی و روحی مدعیان را به چالش می کشید. سبک او به یکی از شناخته شده ترین سبکهای رزمی دنیا تبدیل شد چون از دل باشگاههای لوکس بیرون نیامده بود، بلکه ثمره نزدیک به دو سال تمرین و ریاضت در کوهستان بود.
دریافت رایگان مجله بودو اینترنشنال
دو- سه دهه قبل اگر رزمی کاری می خواست ببینه تو دنیای هنرهای رزمی چه خبره و کی به کیه، تقریبا هیچ راهی وجود نداشت، جز پیدا کردن یک مجله رزمی خارجی مثل «بلک بلت»، «تکواندو تایمز» یا «اینساید کونگ فو» که البته خودش کار حضرت فیل بود اما شما رو به دنیا وصل می کرد و هیجانش وصف نشدنی بود. بعد کم کم نشریات رزمی داخلی پیدا شدن، اینترنت وارد کشور و همه گیر شد و رسیدیم به امروز. این روزها دیگه واقعا دیدن یک مجله رزمی خارجی نه اون هیجان رو داره و نه اون کارکرد سابق رو. با این گرونی ارز تهیه این مجلات از نظر مالی هم به صرفه نیست. با این حال شاید بعضی ها از سر کنجکاوی یا علاقه به دسترسی سریع و بدون واسطه به منابع اصلی و یا هر دلیل دیگه ای بخوان سرکی به این مجلات بکشن، بدون اینکه بخوان هزینه بالای اونها رو بپردازن یا از نسخه های کپی غیر قانونی موجود در اینترنت دانلود کنن. اما واقعا راهی هست؟ خب آره!
اگه کریستین می تونه، پس من هم می تونم!
ایشون کریستین و ۵ سالشه. همونطور که می بینید مادرزادی در ناحیه فک و صورت دچار مشکله و علاوه بر اون از هر دو چشم هم نابینا است. اما شاد و شنگول داره کاراته کار می کنه! درواقع مادر خوش فکرش تصمیم می گیره برای اینکه کودکش از منطقه امنش بیرون بیاد ببرتش کلاس کاراته و آقای بیل تیلور مربی باحالش هم قبول می کنه با همه ی سختیهاش به کریستین کاراته یاد بده.
هنرهای رزمی و روز جهانی معلولین
امروز روز جهانی معلولینه و هنرهای رزمی یکی از میدانهایی است که به خوبی می تونه ثابت کنه اینکه می گن معلولیت محدودیت نیست فقط یک شعار لوس دهن پرکن نیست.
احتمالا داستان جودوکا یک دست رو شنیدیدن:
مهر مادری و باقی قضایا…
این عکس که چند هفته است تو شبکه های اجتماعی دست به دست می شه ماجراش به رقابتهای جوجیتسو دو سال پیش در امارات برمی گرده. البته که موضوعش به تاریخ و زمان ربطی نداره و تصویر هم خودش گویای همه چیز هست: مهر مادری! مادر نگرانی که از ترس ایجاد مشکل برای فرزندش سراسیمه وسط مسابقه اومده روی تاتامی!
روز جهانی جودو پیشاپیش مبارک!
فدراسیون بین المللی جودو چند سالی هست که ۲۸ اکتبر(۷ آبان ماه) سالروز تولد استاد فقید مرحوم جیگارو کانو رو به عنوان روز جهانی جودو اعلام کرده و جودوکاران سرتاسر جهان رو تشویق می کنه با برگزاری مراسم مختلف این روز رو گرامی بدارند.