فیلم خیلی واضح و گویاست! اگه حرکتی هست که می شه مثل یک تکنیک ازش استفاده کرد و ممنوع هم نیست خب ازش استفاده کن! کی گفته تکنیک حتما باید باکلاس باشه؟! در موقعیت دفاع شخصی که این اصل کاملا صادقه اما در مسابقات ورزشی چطور؟ واقعا به جز مرز اخلاق(البته برای کسانی که بهش معتقدند) و قوانین، باید محدودیتی برای تکنیک های مورد استفادمون قائل بشیم؟
بایگانی برچسب: s
بدون شرح
تصویر اول مربوط به استرالیا است. به تازگی پلیس محلی در راکینگهام با همکاری یک باشگاه MMA برنامه ای رو جهت افزایش تمرکز و آرامش ذهنی دانش آموزان از طریق تمرین جوجیتسو برزیلی آغاز کرده. این منطقه بطور سنتی از وضعیت اجتماعی و اقتصادی ضعیفی برخورداره و مشکلات روانی و خشونت خانگی در بین ساکنین درحال افزایشه. این اقدام درحقیقت یک برنامه آزمایشی دو ساله برای دانش آموزان در معرض خطره که یک تیم از دانشگاه «کورتین» هم بر اون نظارت و میزان موفقیتش رو ارزیابی می کنه.
برشی از یک مبارزه(۳)
می دونیم که نقش یک مربی و کوچ خوب در نتیجه یک رقابت می تونه تاثیرگذار باشه، حقیقتی که البته تو کشور ما گاها خیلی جدی گرفته نمی شه. در این صحنه از مبارزه ای که ظاهرا در هند برگزار شده می بینیم که مبارز باند قرمز یک تکنیک چوک روی حریفش اجرا می کنه، بدن حریفش کاملا قفل کرده، داور که مشخصه داور باتجربه ای نیست – که اگر بود در این صحنه حتما باید سعی می کرد صورت مبارز رو رویت کنه تا مطمئن بشه همه چیز اوکیه – همونجا در زاویه غلط ایستاده و به خیال خودش منتظره تا اگر مشکلی بود فایتر با تپ کردن تسلیم شدنش رو اعلام کنه. ما از زاویه دیگه می بینیم که مبارز بخت برگشته می خواد این کار رو بکنه اما عضلات بدنش قفل کرده و امکان این کار رو نداره. در نهایت این کوچ فایتره که از گوشه دیگه کیج متوجه می شه اوضاع روبراه نیست و با انداختن حوله، مبارزه رو متوقف و با کمی اغراق می تونیم بگیم جون فایترش رو نجات می ده.
مهر مادری و باقی قضایا…
این عکس که چند هفته است تو شبکه های اجتماعی دست به دست می شه ماجراش به رقابتهای جوجیتسو دو سال پیش در امارات برمی گرده. البته که موضوعش به تاریخ و زمان ربطی نداره و تصویر هم خودش گویای همه چیز هست: مهر مادری! مادر نگرانی که از ترس ایجاد مشکل برای فرزندش سراسیمه وسط مسابقه اومده روی تاتامی!