وقتی می گیم “کشتی کج” همه می دونیم داریم در مورد چه مسابقاتی صحبت می کنیم.اما چیزی که شاید ندونیم اینه که اصولا به جز در زبان فارسی، در دنیا چیزی به عنوان “کشتی کج” وجود خارجی نداره! اون چیزی که ما بهش می گیم “کشتی کج” در دنیا بهش می گن Professional Wrestling یعنی “کشتی حرفه ای “.
بیشتر بخوانیدبایگانی برچسب: s
اویاما، مردی که کاراته به او مدیون است
امروز سالگرد درگذشت استاد فقید سوسای اویاما ی بزرگ، بنیانگذار کیوکوشین کاراته است. مردی که یادآور اساتید باستانی هنرهای رزمی در عصر حاضر بود. روزگاری مسابقات اوپن سبک او کیوکوشین، میعادگاه خیلی از مدعیان بود. مسابقاتی که هیچ گاه به پول آلوده نشد، جایی که عربده زدن و نفس کش طلبیدن نشان دل و جرات یک مبارز نبود بلکه روح واقعی رزم در نبرد مبارزان ۵۰ کیلویی مقابل حریفانی که دو برابرشان وزن داشتند نمود پیدا می کرد و مبارزات ۱۰۰ نفره که به نوعی ماراتن مبارزه بود، قدرت جسمی و روحی مدعیان را به چالش می کشید. سبک او به یکی از شناخته شده ترین سبکهای رزمی دنیا تبدیل شد چون از دل باشگاههای لوکس بیرون نیامده بود، بلکه ثمره نزدیک به دو سال تمرین و ریاضت در کوهستان بود.
امیر علی اکبری در RIZIN؛ خوب، بد، زشت
پای رقابتهای حرفه ای رزمی و در راس آنها رقابتهای MMA این روزها به جامعه ما باز شده و هم رسانه ها و هم بخش زیادی از مبارزان ما در حال آزمون و خطا و کسب تجربه در این فضا هستند. اگر در همین ابتدا خیلی از مسایلی که پیش می آیند مورد موشکافی قرار بگیرند و از همین ابتدا گامهای محکم و درستی برداشته شوند می توانیم به آینده حضور همراه با موفقیتمان در عرصه رقابتهای حرفه ای امیدوار باشیم. حضور امیر علی اکبری ملی پوش سابق کشتی کشورمان در رقابتهای جایزه بزرگ RIZIN ژاپن و مبارزه دیروز او در این تورنمنت هم همراه با حاشیه هایی تلخ و شیرین بود. در ادامه نگاهی داریم به بخشی از این حاشیه های خوب، بد و زشت!
قدیمی ترین کتاب رزمی ترجمه شده به فارسی
احتمالا نخستین کتابهای رزمی که به فارسی ترجمه شده اند باید مربوط به دهه ۵۰ باشند. این کتابی که می بینید و اتفاقی پیدا کردم هم باید یکی از قدیمی ترین کتابهای مربوط به هنرهای رزمی باشد که در ایران ترجمه و منتشر شده است. عنوان آن “کشتی های جوجوتسو یا رمز دفاع از خود” است و مشخص است زمانی که منتشر شده جودو و جوجیتسو در ایران شناخته شده نبوده است.
جهانی شدن به سبک ایرانی
همه می دانیم که رشته «کشتی» از سابقه تاریخی در ایران برخورداره و به نوعی ورزش ملی ما محسوب میشه. همیشه به این موضوع فکر می کردم که کشتی های محلی ما که در بیشتر استانهای کشور به شکل و شمایل بومی تمرین می شه خیلی جای کار داره و اگر یک کار پژوهشی درست و حسابی روی اونها بشه، چه بسا بشه انونها رو به عنوان استایلهای سنتی کشتی به دنیا معرفی کرد. چند روز پیش اتفاقی چشمم به این خبر افتاد که «کشتی گیله مردی ثبت جهانی شد». خب هم هیجان زده شدم و هم کنجکاو. گفتم انگار بالاخره یه عده به فکر افتادن و داره اتفاق های خوبی میافته. اما… اما… اما وقتی متوجه شدم جریان از چه قراره رسما هنگ کردم! حالا ببینید جریان از چه قراره: