یکی از دوستان خبرنگار این عکس رو منتشر و به نکته ظریفی اشاره کرده؛ اینکه تصویر آسیب دیدگی کیمیا – که اون هم توسط خبرنگار دیگری منتشر و جو احساسی رو هم این چند روز ایجاد کرد، احتمالا مربوط به زمان مسابقه اخیر و بعد از اون نیست. به نظر می رسه یک عکس قدیمی است که در این مقطع زمانی جهت حمایت از او و احتمالا تحریک افکار عمومی برعلیه گزارشگر مسابقه (آقای بیژن خراسانی که خودش از پیشکسوتان تکواندو است) منتشر شده. به نظر درست میاد، اگر این میزان آسیب دیدگی های متعدد در زمان مسابقه وجود داشت احتمالا نه اجازه مبارزه بهش داده می شد و نه حتی می تونست دستکش رو دستش کنه.
بایگانی برچسب: s
فدراسیون را نقد کنیم، اما انصاف را فراموش نکنیم
مسابقات جهانی تکواندو دوباره بحث های بین منتقدین و مدیریت فدراسیون رو تشدید کرده. راستش من چند سالی هست که هیچ رابطه مستقیمی با حوزه تکواندو نداشتم و بنابراین قطعا صلاحیت این رو هم ندارم که بخوام در مورد مشکلات سالهای اخیر قضاوت کنم. اما وقتی آدم می بینه موفقیت کیمیا علیزاده میشه مایه نگرانی که مبادا فدراسیون خودش رو پشت مدالش قایم کنه و بعد از اونطرف میلاد بیگی که جلوی چشممون با پرچم یه کشور دیگه دور افتخار می زنه می شه نماد «عرق ملی» و «میهن پرستی»، خب قبول کنیم سخت می شه باور کرد که یک طرف ماجرا حق مطلق و طرف دیگه باطل مطلقه و این وسط هیچ حب و بغضی در کار نیست.
سه درس از پیروزی کیمیا
کسب مدال برنز کیمیا علیزاده که نخستین مدال تاریخ ورزش بانوان ایران در المپیک محسوب می شود، از آن دست پیروزیهایی بود که همه، از هر طیف و با هر نگرشی در آن چیزی برای خوشحالی پیدا خواهند کرد. مسئولین سیاسی و کسانی که به فکر استفاده ابزاری از ورزش هستند خوشحالند. مسئولین ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیون تکواندو هم خوشحالند و بالاخره همین پیروزی روی برخی از ناکامی ها و سوء مدیریتهای آنها سرپوش خواهد گذاشت. دست اندرکاران ورزشهای رزمی قطعا خوشحالند و بانوان ورزشکار هم که دیگر بصورت ویژه خوشحالند. درعین حال کسب این موفقیت می تواند سه درس مهم هم برای ما داشته باشد: