این روزها فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به معنای واقعی کلمه می توانند معجزه کنند. در چشم برهم زدنی یک ستاره و قهرمان خلق کنند و یا کسی را از صحنه گیتی محو کنند! ما نمونه این اتفاقات را در عرصه های مختلف زیاد دیده ایم و مثال برایش فراوان است. اما تابحال در عرصه ورزشهای رزمی چنین اتفاقی نیفتاده بود که حالا با ظهور پدیده ای با نام سعید گنجی تجربه اش کردیم.
بایگانی برچسب: s
UFC ایران، مگه می شه؟ مگه داریم؟!
خیلی سال پیش وقتی رشته های اصطلاحا رینگی در ایران پا می گرفت و رزمی کاران زیادی مشتاق شده بودند در مورد این مسابقات بیشتر بدانند و آرزویشان این شده بود که بتوانند روزی در این رقابتها شرکت کنند، افراد سودجویی هم پیدایشان شد تا با استفاده از این اشتیاق و نیاز ایجاد شده برای خودشان کار و کاسبی راه بیاندازند. سالها بعد نوبت به رقابتهای MMA و مسابقاتی مثل UFC رسید تا تاریخ دوباره تکرار شود. با این تفاوت که حالا تعداد نشریات رزمی و سطح آگاهی رزمی کاران بسیار بیشتر از قبل به نظر می رسید و با وجود وسایل ارتباطی مثل اینترنت و… بعید به نظر می رسید دیگر براحتی قبل فریب دادن و فریب خوردنی اتفاق بیفتد. اما با کمال تاسف ظاهرا همیشه عده ای که بخواهند از ناآگاهی دیگران سوء استفاده کنند و عده ای که آماده فریب خوردن باشند وجود دارند و همدیگر را کامل می کنند!
یک رویا، چند فدراسیون، یک فستیوال
چندین سال پیش محمد نوحی رئیس پیشین فدراسیون ورزشهای رزمی ایده برگزاری یک فستیوال بین المللی در زمینه هنرهای رزمی به میزبانی ایران را مطرح و سپس آن را اجرایی کرد. اگرچه متاسفانه در اواسط راه کلا داستان تغییر کرد و این “فستیوال” به یک “فدراسیون” به ریاست جناب نوحی تبدیل شد که ایشان پس از کنارگذاشته شدن از فدراسیون ورزشهای رزمی به عنوان سرجهازی با خودشان بردند و حالا این روزها با عنوان پرطمطراق ” رئیس فدراسیون بین المللی فستیوال هنرهای رزمی جهان” این طرف و آن طرف پزش را می دهند! بحث البته این اقدامات آقای نوحی نیست که به اندازه کافی در موردش نوشته شده و به اندازه کافی هم مشخص شده که ظاهرا هیچ مسئولی در وزارت ورزش نه گوشی برای شنیدن و نه همتی برای پیگیری اش دارد. بحث، اصل ایده ی داشتن یک فستیوال با کیفیت- نه از آن جنسی که فقط به درد تولید آمار تعداد شرکت کنندگان و جار زدن در رسانه ها می خورد – با موضوع هنرهای رزمی در کشور است.
مصاحبه اختصاصی با “بن ایل داریوش”
بن ایل داریوش؛ جنگنده در میدان، متواضع در خانه
“بن ایل داریوش” Beneil Dariush از هموطنان آشوری مقیم آمریکاست که مدتی است موفق به حضور در مسابقات UFC شده است. داریوش از مبارزین جوانی است که می توان به موفقیتش در رقابتهای MMA بسیار امیدوار بود. پایه مهارتهای رزمی او با جوجیتسو برزیلی شکل گرفته که یکی از رشته های مهم در MMA است. او نه تنها کمربند مشکی جوجیتسو برزیلی را دارد که در رده های کمربند آبی، بنفش و قهوه ای عنوان قهرمانی جهان را هم در این رشته به دست آورده و جدای آن موی تای را هم در سطح بالای آن دنبال می کند. این سابقه فنی را اگر در کنار روحیه آرام و متواضع او بگذاریم و نیم نگاهی هم به کسب دو پیروزی او در رقابتهای UFC داشته باشیم، و از خاطر نبریم که پیش از ورود به UFC هیچ شکستی در کارنامه حرفه ایش به چشم نمی خورد، می بینیم که می توان نسبت به آینده او بسیار خوشبین بود.این مصاحبه که کاملش را می توانید در شماره مهرماه ماهنامه رزم آور مطالعه کنید به واسطه مادر محترم ایشان خانم “دوریس خوبیر” انجام شد و سعادتی شد تا در کنار یک مبارز، حرفهای مادر یک مبارز را هم بشنویم! این شما و این “بن ایل داریوش”!
نقض کپی رایت عامل حذف تاتو شد!
فهم کپی رایت یا حق نشر، مالکیت معنوی یا فکری و… چندان سخت نیست. به زبان ساده یعنی همانطور که شما صاحب و مالک پول نقد، اتومبیل، خانه و از این دست دارایی های خود هستید و اگر کسی بدون اجازه شما به آنها دست اندازی کند سارق محسوب شده و قانون با او برخورد خواهد کرد، همانطور شما صاحب و مالک ایده، فکر و هر محصولی مثل متن، عکس و… که تولید می کنید هم هستید. اما در کشور ما این نوع مالکیت متاسفانه به شوخی بیشتر شبیه است. در فضای وب که کلا اگر شما چیزی را منتشر کردید دیگر رسما صاحبش نیستید! بیرون از این فضا هم اوضاع بهتر نیست. حتی می بینیم شرکت های بزرگ ما به چه راحتی حتی طرح ساده جعبه محصولشان را هم از شرکتهای دیگر کپی می کنند و گویی کلا همه به این نوع سرقت خو گرفته ایم! کمترین ضرر ادامه این روند کاهش تولید محتوا یا کاهش کیفیت آن و از بین رفتن خلاقیت است.
داریوش دیشب امید ایرانی ها را زنده کرد!
با وجود انتقاداتی مثل خشن بودن و… که ممکن است به درستی به رقابتهای MMA وارد باشد، باید قبول کرد که فعلا این مسابقات به یک رویداد پرطرفدار در دنیا تبدیل شده و هر ملتی دوست دارد مبارزی از کشورش را در اوج این رقابتها – خصوصا در رقابت های UFC- ببیند. ایرانی ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. تا به حال نیز شاهد حضور موفق چندین فایتر ایرانی تبار در این مسابقات بوده ایم. بتازگی “بن ایل داریوش” که از هموطنان آشوری مقیم آمریکا است به جمع این مبارزین اضافه شده است. دیشب داریوش در چهارچوب رقابتهای UFC FIGHT NIGHT 40 که در ابوظبی – امارات متحده عربی برگزار شد به مصاف “رمزی نجیم” حریف آمریکایی-فلسطینی اش رفت. داریوش در این مبارزه با وجود شایستگی که از خود نشان داد شکست خورد، اما آنچه از او دیدیم نوید این را می دهد که شاید بزودی انتظار برای دیدن کمربند قهرمانی UFC بر کمر یک ایرانی تبار به پایان برسد. بیشتر بخوانید
درسی از آسیب دیدگی سیلوا
این روزها به احتمال زیاد اکثر رزمی کاران صحنه دلخراش شکسته شدن ساق پای مبارز برزیلی MMA اندرسون سیلوا را در مبارزه اخیرش دیده اند. شاید این مورد خاص را بتوان صرفا یک اتفاق دانست. اما گاها تصور غلطی در بین برخی از رزمی کاران وجود دارد و آن اینکه گمان می کنند در یک مبارزه، بین فرد ضربه زننده و فرد دریافت کننده ضربه، همیشه این فرد دوم است که در معرض آسیب قرار دارد. بیشتر بخوانید
مصاحبه اختصاصی با کمال شعله روز، فایتر ایرانی الاصل UFC
کمال شعله روز Kamal Shalorus فایتر مطرح و ایرانی الاصل UFC را – خصوصا از زمانی که وارد این مسابقات شد – خیلی ها در ایران می شناسند و مسابقاتش را دنبال می کنند. چند هفته پیش که کمال برای دیدار با خانواده به ایران آمده بود، به همت بچه های مجله ترتیب برگزاری یک سمینار آموزشی هم داده شد و البته فرصتی هم شد تا با هم ملاقاتی داشته باشیم. پسری فوق العاده مودب و متین، درست برخلاف آن تصویری که ممکن است خیلی ها از یک فایتر مسابقاتی شبیه به UFC در ذهن داشته باشند! بخش هایی از ماحصل گفتگوی دوستانه ما که در قالب یک مصاحبه در شماره آینده ماهنامه «رزم آور» منتشر خواهد شد را می توانید در ادامه مطالعه کنید و اگر علاقمند بودید مصاحبه کامل را هم در شماره اردیبهشت ماه مجله پیگیری کنید.
درسی از رضا مددی
ماجرای “رضا مددی” فایتر ایرانی – سوئدی MMA را حتما تا به حال شنیده یا خوانده اید. اگرنه، اول اصل داستان را(به انگلیسی) از اینجا و اینجا و یا (به فارسی) از اینجا یا اینجا بخوانید. کار رضا مددی به غیر از آن پدر و دختر آلمانی، برای دو گروه دیگر هم ثمرات مثبتی داشت. اول، دست اندرکاران مسابقات MMA. چراکه به هرحال این مسابقات دارای درصدی از خشونت است و خیلی ها دید مثبتی به آن و مبارزینش ندارند، اما کار رضا نشان داد که بسیاری از فایترهای MMA بیرون از میدان مبارزه نه تنها آدم های خشنی نیستند، بلکه بعضا انسانهایی بسیار متواضع و رئوف هستند. یکی از دلایلی هم که خبر این کار مددی بازتاب وسیعی در رسانه های MMA داشت، همین بود. دوم، برای ایرانی ها. اگرچه این اقدام رضا مددی را به نظر من بیشتر باید به پای شخصیت خودش گذاشت تا ایرانی بودنش، چون این ازخودگذشتگی و شجاعت لزوما خصلت همه ی ایرانی ها نیست و ما قطعا ایرانی هم داریم که در وضعیتی مشابه ترجیح می دهد جیب طرف را هم بزند! اما در هرحال کار رضا برای ایرانی ها که همیشه – به درست یا غلط – خودشان را در هر اقدام مثبت، موفقیت و سربلندی یک ایرانی در هرجای دنیا و در هر موردی که باشد سهیم می دانند مایه خوشحالی و افتخار بود. بیشتر بخوانید