ده روز پیش مسابقات UFC 204 در منچستر انگلستان برگزار شد. اما شاید دیدنی ترین مبارزه و ارزشمندترین کمربند قهرمانی UFC تو این رویداد اونطور که باید دیده نشد. همین مبارزه ای که می بینید! ایشون “مارشال جنسون” هشت ساله و مبارز روبروش هم فایتر برزیلی “دمیِن مایا” است.
بایگانی برچسب: s
مسابقات مبارزه تیمی TFC
احتمالا شما هم کلیپ های این مسابقات که چند نفر درون یک رینگ به جان هم می افتند را در “یوتوب” و سایتهای مشابه دیده باشید. ممکن است نوع لباس و دستکش آنها این تصور را بوجود بیاورد که این مسابقات هم نوعی از رقابتهای MMA است. اما در حقیقت هیچ ارتباطی بین این دو وجود ندارد.
امیر علی اکبری در RIZIN؛ خوب، بد، زشت
پای رقابتهای حرفه ای رزمی و در راس آنها رقابتهای MMA این روزها به جامعه ما باز شده و هم رسانه ها و هم بخش زیادی از مبارزان ما در حال آزمون و خطا و کسب تجربه در این فضا هستند. اگر در همین ابتدا خیلی از مسایلی که پیش می آیند مورد موشکافی قرار بگیرند و از همین ابتدا گامهای محکم و درستی برداشته شوند می توانیم به آینده حضور همراه با موفقیتمان در عرصه رقابتهای حرفه ای امیدوار باشیم. حضور امیر علی اکبری ملی پوش سابق کشتی کشورمان در رقابتهای جایزه بزرگ RIZIN ژاپن و مبارزه دیروز او در این تورنمنت هم همراه با حاشیه هایی تلخ و شیرین بود. در ادامه نگاهی داریم به بخشی از این حاشیه های خوب، بد و زشت!
ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان!
همان ماه پیش که انتشار ویدئو مبارزه یک دختر نوجوان ایرانی در یک مسابقه ام ام ای در ارمنستان تیتر جنجالی رسانه ها شد، قابل پیشبینی بود که نتیجه این هیاهو به کجا ختم خواهد شد. حجم اطلاعات غلط و درهم و برهمی که در این مدت به جامعه تزریق و “ام ام ای” رسما شد “دعوای خیابانی” به کنار، حالا این اطلاعات من درآوردی “تای چی چوان” را هم تبدیل به رشته خشن غیرقانونی کرده است!
نقدی بر نحوه انتشار ویدئو مبارزه دختر ایرانی در مسابقات ارمنستان
این روزها پیرامون انتشار ویدوئی از مبازره یک دختر نوجوان ایرانی در یک مسابقه MMA در ارمنستان که ظاهرا با قوانین حرفه ای برگزار شده بحث های زیادی در فضای مجازی شکل گرفته است. اما به نظر می رسه در نحوه پرداختن و رسانه ای کردن ماجرا نقدهای جدی وجود داشته باشه:
این پرچم سه رنگ
می گویند و درست هم می گویند که ملیت و نژاد ازجمله چیزهایی است که نباید آدمها را بر اساسشان مورد قضاوت قرار داد. چون افراد در این مورد حق انتخابی نداشته اند. من و شما خودمان تصمیم نگرفته ایم که در کدام کشور به دنیا بیاییم و چه نژادی داشته باشیم. پس نه منصفانه است که بخاطر نژاد و ملیتمان مورد تحقیر قرار بگیریم و نه این ملیت و نژاد به خودی خود افتخاری محسوب می شود. اما بطور طبیعی انسانها نسبت به کشوری که درآن متولد شده اند یک حس عاطفی و تعلق خاطر دارند. اینکه یک فرد نسبت به کشورش -البته نه در حد متعصبانه و افراطی- احساس غرور داشته باشد خیلی طبیعی است. خیلی اوقات می بینیم که این حس از طرق مختلف مثل احترام یک ورزشکار به پرچم که یکی از نمادهای هر کشور محسوب می شود در میادین ورزشی بروز پیدا می کند. کشور و ملت ما هم از این قاعده مستثنی نیستند و حتی شاید بخاطر پیشینه تاریخی ابراز این احساس پررنگ تر هم باشد. اما چیزی که عجیب است و تابحال ندیده و نشنیده بودیم این است که ورزشکاری بخاطر انجام چنین کاری احساس کند لطفی به مردمش کرده، سرشان منت بگذارد و از آنها گرو کشی کند و یا مردم کشوری انجام چنین کاری را از خودگذشتگی یک ورزشکار محسوب و از او بت بسازند.
وقتی دیگ به دیگ می گه روت سیاه
“دوست گرامی، از شما به عنوان شخص امین رسانه ای انتظار میرود که مسئولیت خطیری که مردم بر دوش شما نهادند را با تمام وجود درک کرده و به نحو احسنت، پیاده کنید. از کسی دارید بت میسازید که کاملا با روحیات مردم اشنایی داره و کاملا روانشناسانه کارش رو خوب بلده، این اخباری که شما تو شبکه ٣ گفتید، کاملا اشتباه و غلط هست،… دوست گرامی، اینده کلی جوون گروو این داستان کاملا ساختگیه… لطفا و لطفا این دروغ رو بر ملا کنید، متاسفانه هیچ مدیا یا مجله ای حاضر به بازگوی واقعیت نیست!!”.
پدیده ای به نام سعید گنجی
این روزها فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به معنای واقعی کلمه می توانند معجزه کنند. در چشم برهم زدنی یک ستاره و قهرمان خلق کنند و یا کسی را از صحنه گیتی محو کنند! ما نمونه این اتفاقات را در عرصه های مختلف زیاد دیده ایم و مثال برایش فراوان است. اما تابحال در عرصه ورزشهای رزمی چنین اتفاقی نیفتاده بود که حالا با ظهور پدیده ای با نام سعید گنجی تجربه اش کردیم.
UFC ایران، مگه می شه؟ مگه داریم؟!
خیلی سال پیش وقتی رشته های اصطلاحا رینگی در ایران پا می گرفت و رزمی کاران زیادی مشتاق شده بودند در مورد این مسابقات بیشتر بدانند و آرزویشان این شده بود که بتوانند روزی در این رقابتها شرکت کنند، افراد سودجویی هم پیدایشان شد تا با استفاده از این اشتیاق و نیاز ایجاد شده برای خودشان کار و کاسبی راه بیاندازند. سالها بعد نوبت به رقابتهای MMA و مسابقاتی مثل UFC رسید تا تاریخ دوباره تکرار شود. با این تفاوت که حالا تعداد نشریات رزمی و سطح آگاهی رزمی کاران بسیار بیشتر از قبل به نظر می رسید و با وجود وسایل ارتباطی مثل اینترنت و… بعید به نظر می رسید دیگر براحتی قبل فریب دادن و فریب خوردنی اتفاق بیفتد. اما با کمال تاسف ظاهرا همیشه عده ای که بخواهند از ناآگاهی دیگران سوء استفاده کنند و عده ای که آماده فریب خوردن باشند وجود دارند و همدیگر را کامل می کنند!