خاطرم هست همان سالهای اولی که مسابقات UFC متولد شده بود هم می شد میدان منیریه تهران فیلمهای ویدئویی اش را با عنوان “مبارزات آزاد” پیدا کرد. البته استقبالی از آنها نمی شد. آن زمان تازه مفهوم “فول کنتاکت” پا به جامعه رزمی ایران گذاشته بود و مبارزه آزاد چیزی محسوب می شد مثل صحنه های مبارزه در فیلم “رینگ خونین” فرانکی! که البته شخص شخیص جناب گراسی در مسابقات اولیه UFC رسما گند زده بود به این باور! برای مردم عادی هم در مقابل جنگولک بازیهای مسابقات “کشتی کچ” که باز آن زمان بازار فیلمهایش داغ بود، این مسابقات هیچ جذابیتی نداشت.
در خود آمریکا هم اوضاع چندان بر وقف مراد نبود. در روزهای اول UFC برای بسیاری از اساتید رزمی شبیه متلک بود(که تا حدی هم حق داشتند). حتی از نظر قانونی هم مشکلات فراوان بود. شاید خیلی ها ندانند که سناتور “مک کین” معروف از جمله مخالفان این مسابقات بود و تا جایی برعلیه آن پیش رفت که می گفتند شخصا به فرمانداران هر پنجاه ایالت آمریکا نامه نوشته و از آنها خواسته جلوی برگزاری این مسابقات را بگیرند.
در همین نیویورک که امشب میزبان UFC205 است هم این مسابقات ممنوع بود. حداقل از سال ۲۰۰۸ بود که UFC بصورت جدی تلاش برای قانونی شدن در این ایالت را شروع کرد. مسئولین نیویورک معتقد بودند این مسابقات وحشیانه است و در شان ایالت آنها نیست. مسئولان UFC هم درمقابل کتابچه ای تهیه کرده بودند که در آن بصورت مستند از پایین بودن آسیب ها در مقایسه با برخی از رقابتهای حرفه ای رایج، تا سطح تحصیلات فایترها(بالای ۸۰ درصد تحصیلات دانشگاهی) و همچنین فواید اقتصادی که این مسابقات می توانست برای این ایالت داشته باشد گردآوری شده بود. تصویر به نوعی نوستالژیک بالاهم مربوط به سایتی است که آن زمان راه اندازی شده بود تا مردم مستقیم بتوانند درخواستشان را مبنی بر قانونی شدن این مسابقات به سناتورهای ایالتی منتقل کنند. اما این مسیر هم راحت نبود و نتیجه دادنش حدود ۸ سال طول کشید. همین است که باید گفت برای همراهان قدیمی UFC امروز ۲۰۵ فقط یک عدد و نیویورک فقط یک مکان نیست. نیویورک آخرین سنگر در آمریکاست که امشب توسط UFC فتح می شود!
فکر می کنم مرور و بررسی مسیری که UFC در این ۲۳ سال طی کرد است(خارج از نحوه مسابقاتش که ممکن است با آن موافق باشیم یا نباشیم) حداقل بعنوان یک بیزینس موفق می تواند درسهای ارزشمند زیادی برای ورزش حرفه ای ما داشته باشد.
—
مازیار عبداللهی نیا