کانر مکگرگور مبارز جنجالی و پرحاشیه UFC رو حالا می شه اولین رزمی کاری دونست که در لیست پردرآمدترین ورزشکاران جهان قرار گرفته. کانر در این لیست ۱۰۰ نفره که همه ساله توسط مجله فوربز منتشر می شه با ۳۴ میلیون دلار درآمد در رتبه ۲۴ و بالاتر از ورزشکارانی چون زلاتان ابراهیموویچ، لوئیس سوارز، نافائل نادال و… جای گرفته. البته سال گذشته هم کانر در این لیست بود اما در رتبه های انتهایی جدول. دیگر مبارز جنجالی UFC یعنی روندا روزی هم قبل از او در لیست مشابهی حضور داشت، اما در لیستی که فقط منحصر به زنان ورزشکار بود. جالبه که تقریبا تا همین ده سال پیش بالاترین جایزه نقدی که ممکن بود نصیب یک رزمی کار بشه مربوط به مسابقات جایزه بزرگ K-1 در سنگین وزن و چیزی نزدیک به ۴۰۰-۵۰۰ هزار دلار بود. البته هنوز هم رقابتهای رزمی جزو رشته های پولساز محسوب نمی شن و نمونه هایی مثل کانر استثنا هستند، اما به هر حال این نمونه ها نشان از پتانسیل بالای این رقابتها داره و نشون می ده که رقابتهای رزمی در حال تبدیل شدن به یک قطب موثر در صنعت ورزش حرفه ای هستند
بایگانی برچسب: s
برشی از یک مبارزه(۳)
می دونیم که نقش یک مربی و کوچ خوب در نتیجه یک رقابت می تونه تاثیرگذار باشه، حقیقتی که البته تو کشور ما گاها خیلی جدی گرفته نمی شه. در این صحنه از مبارزه ای که ظاهرا در هند برگزار شده می بینیم که مبارز باند قرمز یک تکنیک چوک روی حریفش اجرا می کنه، بدن حریفش کاملا قفل کرده، داور که مشخصه داور باتجربه ای نیست – که اگر بود در این صحنه حتما باید سعی می کرد صورت مبارز رو رویت کنه تا مطمئن بشه همه چیز اوکیه – همونجا در زاویه غلط ایستاده و به خیال خودش منتظره تا اگر مشکلی بود فایتر با تپ کردن تسلیم شدنش رو اعلام کنه. ما از زاویه دیگه می بینیم که مبارز بخت برگشته می خواد این کار رو بکنه اما عضلات بدنش قفل کرده و امکان این کار رو نداره. در نهایت این کوچ فایتره که از گوشه دیگه کیج متوجه می شه اوضاع روبراه نیست و با انداختن حوله، مبارزه رو متوقف و با کمی اغراق می تونیم بگیم جون فایترش رو نجات می ده.
انستیتو عملکرد UFC رسما افتتاح شد
انستیتو عملکرد UFC که مدتها بحث آن مطرح بود بالاخره رسما در لاس وگاس آمریکا افتتاح شد. قبلا گفته بودم که اگرچه مسابقات رایج MMA تاثیرات منفی هم بر هنرهای رزمی گذاشته اما بدون تردید در بخش فنی نقش بسیار مثبتی داشته است. پول و سرمایه ای هم که این مسابقات جذب می کنند غیرمستقیم به کل صنعت هنرهای رزمی کمک می کند. نمونه اش همین انستیتو است. این مرکز اگرچه با هدف حفظ سلامت مبارزان UFC و افزایش عملکرد آنها(که درواقع ابزار سازمانهایی مثل UFC برای کسب پول بیشتر هستند) درست شده، اما حاصل آن غیر مستقیم می تواند بر روی روشهای تمرینی کل رزمی کاران تاثیر بگذارد.
به بهانه تصمیم جواد محجوب برای ورود به MMA
تو خبرها داشتیم که «جواد محجوب» از تیم ملی جودو هم تصمیم گرفته وارد دنیای MMA بشه. این تب و تابی که ظاهرا تو بخش دیگری از ملی پوشها هم افتاده به خودی خود اتفاق بدی نیست، اما به نظر می رسه بخشی از اون حاصل توهمی است که خصوصا در سالهای اخیر برخی از رسانه ها به اون دامن زده اند.
برشی از یک مبارزه(۲)
وقتی حریف رگباری و پی در پی به سمت شما حمله می کنه، بهترین واکنش چیست؟ بلوکه کردن ضربه؟ ضدحمله روی حمله حریف؟ گریز از حمله حریف به طرفین؟ عقب کشیدن؟ و… خب اولا می دونیم که یک جواب مطلق برای این سئوالات وجود نداره، بسته به شرایط و روند مبارزه، مهارت و تجربه ما و مهارت حریف و خیلی عوامل دیگه، پاسخ می تونه متفاوت باشه. و باز می دونیم که در بیشتر مواقع خصوصا وقتی با حملات ناگهانی مواجه بشیم واکنش ما بیشتر از اینکه خودآگاه باشه ناخودآگاهه و بسته به تمریناتی که از قبل برای چنین شرایطی داشتیم بدنمان واکنش نشان خواهد داد. با این حال به نظر می رسه بشه گفت در چنین شرایطی عقب کشیدن خطی بدون اینکه از این عقب کشیدن استراتژی خاصی رو دنبال کنیم یکی از پر ریسک ترین واکنش هاست. درواقع در این شرایط هر گامی که به عقب برمی داریم می تواند به این معنی باشد که شانس مجددی به حریف برای تکرار ضربه اش داده ایم.
برشی از یک مبارزه(۱)
نه همین «سیکس پک» زیباست نشان فایتر بودن!
این «روی نلسون» فایتر مورد علاقه من نیست، فایتر با اخلاقی هم نیست، اما به نظرم حضورش در MMA باحاله! من هروقت می بینمش این مصراع «نه همین لباس زیباست نشان آدمیت» به شکل «نه همین سیکس پک زیباست نشان فایتر بودن» تو ذهنم تداعی می شه!
برشی از یک مبارزه
احتمالا این تصویر کنایه آمیز رو زیاد دیدید. در یک سو «هنر رزمی» که معرف احترام، نظم و… قرار داره و یک طرف MMA که معرف خشونته. خب از روزهای نخستی که مسابقات MMA شکل گرفت این اختلاف نظر در جامعه رزمی وجود داشته. خصوصا در بین اساتید سنتی رزمی که عمدتا معتقد بودند این مسابقات با روح واقعی هنرهای رزمی منافات داره و وجهه مثبت اون رو تخریب می کنه. حقیقتش این نظر تا حدی درسته، MMA بیشتر یک بیزینسه و طبیعی است که لزوما نمی تونه معرف خوبی برای مفهوم واقعی هنرهای رزمی در بعد اخلاقی باشه.
بدون شرح
این روزنامه که ظاهرا ویژه نامه نوروزی خبر ورزشی بوده رو امروز اتفاقی دیدم. توش گفتگویی هم انجام شده با امیر علی اکبری. تو این گفتگو جایی خبرنگار از امیر پرسیده آیا تا حالا پیشنهاد وسوسه کننده ای از دیگر کشورها داشته؟ و پاسخی به نقل از علی اکبری ذکر شده که اگر واقعا گفته های خودش باشه باعث تاسفه. اون در پاسخ گفته عاشق مبارزه با پرچم ایرانه، می تونه به کمپ آمریکایی ها بره و با پرچم اونها مبارزه کنه و همه هزینه هاش رو هم بدن، اما اون علاقه ای به این کار نداره چون عاشق ایرانه و پرچمش رو با هیچ چیز عوض نمی کنه!!!
مک گرگور ۲۵ هزار دلار جریمه شد
اگر بحث فنی را بگذاریم کنار، مسابقاتی شبیه به مسابقات مرسوم MMA هیچگاه معرف واقعی هنرهای رزمی در بعد اخلاقی نبوده اند و چنین ادعایی هم نداشته اند. اینجا ورزش حرفه ایست، پول حرف اول را می زند و جنبه سرگرم کنندگی آن به جنبه اخلاقی اش می چربد.
اما برخلاف تصور برخی، این به آن معنی نیست که در حاشیه این مسابقات انجام هر کاری و هر رفتاری مجاز است و همه همیشه برای رفتار ناشایست برخی از مبارزان جنجالی هورا می کشند. کری خواندن و رجزخوانی در ورزش قهرمانی یک امر پذیرفته شده است. همانطور که در فوتبال هم شاهد هستیم مربیان یا اعضای تیم قبل از هر مسابقه برای هم کری می خوانند. در مسابقات رزمی چون به هرحال اسم مبارزه درمیان است این رجزخوانی ها بعضا پررنگ تر هم هست. اما این رجزخوانی ها هم قواعد و حد و مرز خودش را دارد و آنجا که بخواهد جنبه توهین به خودش بگیرد یا حرکاتی باشد که اثرات منفی اجتماعی داشته باشد بعضا با واکنش برخی از سازمانها یا مراجع ورزشی برخی از کشورها مواجه می شود.